[เถรี]

ถาม : ผมขับรถออกจากบ้านมา พอฟังเพลงอารมณ์จะวูบแล้วสว่าง ปกติอารมณ์จะเกิดก็ต่อเมื่อ...(ไม่ได้ยิน).. ปกติผมขับรถเปิดเพลงฟังตลอด แต่ทำไมครั้งนี้ถึงทำได้ ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ทำสมาธิ
ตอบ : มี ๒ อย่าง ประการที่ ๑ ต้องดูสิ่งแวดล้อมช่วงนั้น ถ้าสิ่งแวดล้อมช่วงนั้นเหมือนกับว่าบีบเราให้เข้าไปอยู่ในกรอบที่จำเป็นต้องทรงอารมณ์นั้นพอดี เนื้อเพลงเป็นเพียงสวิทช์ที่เปิดขึ้นมาเท่านั้น ประการที่ ๒ ก็คือเริ่มเป็นมิจฉาสมาธิแล้ว อาศัยสิ่งกระตุ้นภายนอกเข้ามาแทน ไม่ได้อาศัยปีติภายใน

ถาม : ดีหรือไม่ครับ ?
ตอบ : ถ้าต่อไปไม่ได้ฟัง อารมณ์ก็ไม่ทรงตัว

ถาม : ทำไมถึงสว่างครับ ?
ตอบ : ให้ดูอย่างที่ว่า ในช่วงนั้นทั้งวันหรือก่อนหน้านั้นสักวันหนึ่งเราทำอะไร สิ่งทั้งหลายที่เราทำรวบเข้ามา ๆ อยู่ตรงนั้นพอดี เสียงเป็นเพียงตัวจุดระเบิดเท่านั้น อาตมาเองภาวนา ๆ ไป กำลังก็ไม่ได้ทรงตัวแน่นขนาดนั้น แต่พอดีวันนั้นไปช่วยงานกวนข้าวทิพย์ที่วัด แล้วเด็กนักเรียนโรงเรียนพระสุธรรมยานฯ รุ่นแรกเขาก็มาช่วยงาน พิณพาทย์ดันไปตีเพลงสาวรำวง เด็กก็วางมือไปกรี๊ดเต้นรำกันหมด แล้วเด็กสาวเป็นร้อย ๆ กรี๊ดพร้อมกัน จิตอาตมาดิ่งวูบเดียวหายวับไปจากโลกเลย ไม่รับรู้อะไรข้างนอกอีกแล้ว เป็นตัวจุดระเบิดพอดี

ถาม : อย่างนี้ต่อไป เราจะใช้วิธีเดิม ?
ตอบ : ถ้าจำอารมณ์เดิมได้ก็ให้ทำแบบเดิมจะได้เอง แต่ถ้าจำไม่ได้ ไปใช้วิธีเดิมไม่ได้แล้ว เพราะมาด้วยความอยากแล้ว ตัวอยากจะตัดหมด ก็ไปพิจารณาเอาว่ามาจากสาเหตุไหน ถ้าสาเหตุแรกถือว่าดี จากสาเหตุหลังนี่เรื่องเป็นมิจฉาสมาธิ ถ้าทำต่อไปจะเอาคืนยาก