[เถรี]

ฉะนั้น...เราต้องดูว่าเหมาะสมหรือเปล่า โดยเฉพาะพวกไม่เคยมีเงินแล้วมีเงินนี่มักจะใช้ฉิบหา...เลย ผมเห็นแล้วสลดใจ ตัวอย่างชัดที่สุดคือพระครูแสง น้องชายของผมเองแหละ กลับจากซาอุดิอาระเบียมา ต้องการอะไรซื้อฉิบหา...วายป่วงหมด ขนาดซื้อบ้านยังเงินสดเลยนะครับ ไปอยู่ ๕ ปีเงินเดือนสามหมื่นกว่าบาท คูณเข้าไปดูสิ อยู่นั่นไม่มีโอกาสใช้เงิน เพราะไม่มีอะไรให้ใช้ ไปด้านไหนก็มีแต่ทะเลทรายกับอูฐ แล้วจะไปซื้ออะไร ?

ลองคูณดูปีหนึ่งเท่าไรเขาไปมา ๕ ปี กลับมาซื้อบ้านเงินสดเลย แล้วทุกวันนี้ก็เครียดหัวหงอกอยู่นั่นแหละ เพราะปล่อยให้เขาเช่า แล้วคนให้เช่าไปดูทีไรก็บ้านเละทุกที กลายเป็นว่าเป็นภาระไม่พอ ยังเครียดได้ทุกเดือน เพราะต้องไปทะเลาะกับชาวบ้านเขา

กลับมาทำบุญถวายสังฆทานชุดใหญ่ ชุดละ ๒,๐๐๐ บาท ทีละ ๙ ชุด ผมถามว่าโคตรแม่...จะถวายอะไรนักหนาวะ ? เขาบอกว่าจะทำให้สะใจ แต่พอถึงเวลาไม่มีสตางค์แล้วก็มานั่งหน้าเหี่ยว ตอนถวายทีละ ๙ ชุดลืมนึกไป การทำบุญต้องไม่ให้ตัวเองและคนรอบข้างเดือดร้อน ไม่ใช่ทำให้สะใจ แบบนั้นเขาเรียกว่าทำแบบไร้ปัญญา