[เถรี]

แม้ขณะที่ทำหน้าที่การงาน ไม่ว่าจะเป็นกวาดบ้าน ถูบ้าน หรือว่าทำการทำงานตามอาชีพก็ตาม ก็จะไม่ลืมเรื่องของลมหายใจเข้าออก พร้อมกับภาวนาบทพระคาถาไปด้วย จนกว่าจะครบถ้วน ซึ่งทำให้สามารถรักษาอารมณ์ใจอยู่กับการภาวนาได้ ในระยะเวลาที่ยาวนาน

จนกระทั่งมีตัวบทพระคาถาหลายสิบบท กินเวลาเป็นวัน การทำอย่างอื่นก็ลำบาก เพราะว่าจะมีการภาวนาเช้า กลางวัน และเย็นอย่างละรอบใหญ่ พร้อมกับแผ่เมตตาเป็นปกติ จึงใช้วิธีลดเวลาในการภาวนาพระคาถาลง อย่างเช่นว่าเคยภาวนาบทละ ๓๐ นาที ก็เหลือบทละ ๑๕ นาที เป็นต้น

เมื่อภาวนาไป ๆ เกิดความคล่องตัวขึ้นมาก็ไม่ต้องอาศัยนาฬิกา เพราะว่าเมื่อครบ ๑๕ นาที สมาธิจะคลายตัวออกมาเอง เหลือบดูนาฬิกาเห็นว่าตรงเวลาแล้ว ก็เปลี่ยนไปภาวนาคาถาบทใหม่ เมื่อภาวนา สมาธิก็จะกลับทรงตัวลึกเข้าไปตามเดิม และจะคลายออกมาเมื่อถึงเวลาเปลี่ยนบทพระคาถาใหม่อีก ดังนี้เป็นต้น