[เถรี]

"ส่วนใหญ่แล้วบรรดาคนใกล้ชิดหรือญาติพี่น้อง หรือว่าญาติผู้ใหญ่ มักจะเป็นอะไรที่พระต้องหนักใจเสมอ เพราะสอนยาก เนื่องจากท่านทั้งหลายเหล่านี้ส่วนใหญ่แล้วไม่ได้เห็นพระเป็นพระ แต่เห็นพระเป็นลูกเป็นหลาน เป็นญาติเป็นโยม เป็นเพื่อนเป็นฝูง อาตมาเองบวชใหม่ ๆ โยมแม่ไม่ไหว้หรอก ผ่านไปหลายพรรษา อาตมาไปงานบวชหลานชาย ปรากฏว่าหลานชายบวชเสร็จ แม่ก็มากราบหลาน แล้วก็เมินลูก บรรดาน้าก็ถามว่า "ทำไมพี่ไม่ไหว้พระลูกชาย แต่ไปไหว้พระหลานชาย ?" แม่ก็บอกว่า "ลูกกู..ทำไมต้องไหว้มันด้วย ?" เห็นหรือยังว่าชัดแค่ไหน ?

เพราะฉะนั้น..แม้แต่พระพุทธเจ้าจะไปโปรดพระประยูรญาติ ยังต้องให้พระกาฬุทายีล่วงหน้าไปก่อนเป็นเดือน ๆ แสดงปาฏิหาริย์เหาะให้เห็นอยู่ทุกวัน ยังไม่สามารถจะสร้างความเลื่อมใสให้แก่ศากยวงศ์ทั้งหมด เพราะพระกาฬุทายีเก่งแน่ แต่พระพุทธเจ้าเป็นอย่างไรยังไม่เคยเห็น เป็นเสียอย่างนั้น

ไม่มีอะไรสอนยากยิ่งกว่าคนใกล้ชิด ตราบใดที่คนใกล้ชิดไม่ได้เห็นพระเป็นพระ แล้วมีมากต่อมากด้วยกัน ส่วนใหญ่พอไปอยู่วัดก็ไปเบ่งกับคนในวัด ทำให้ระเบียบวินัยเสีย ดังนั้น..อาตมาถึงได้ออกระเบียบวัดเอาไว้ว่า ผู้ใดมาอ้างว่าเป็นพี่น้องหรือพวกพ้องพระภิกษุแล้วละเมิดระเบียบวินัย ให้ไล่ออกจากวัดแล้วห้ามเข้าวัดอีกตลอดชีวิต ถ้าสามารถเอาญาติตัวเองอยู่ คนอื่นก็เอาอยู่ได้หมด เพราะฉะนั้น..ไปเบ่งที่วัดท่าขนุนได้จ้ะ อาตมารับรองเจริญแน่..!

บรรดาลูกเจ้าพ่อโดนกันไม่เว้นแต่ละราย ไปวัดแล้วไม่คิดว่าเป็นพระ ไม่คิดว่าเป็นนาค คิดว่าเป็นลูกเจ้าพ่อ ปรากฏว่าเจ้าพ่อวัดท่าขนุนเฮี้ยนกว่า บรรดาลูกผู้ใหญ่ ลูกนายก อบต. ลูกนายกเทศมนตรี โดนมาทั้งนั้น มีรายหนึ่งโดนไป แล้วก็มาโวยวายว่า "ลูกผมได้รับพระราชทานชื่อจากสมเด็จพระสังฆราช ไปทำกับลูกผมอย่างนั้นได้อย่างไร ?" ต่อให้รับพระราชทานจากในหลวงด้วย ถ้ามาทำผิดระเบียบวัดก็โดนเหมือนกัน การได้รับพระราชทานชื่อจากพระสังฆราชเป็นการรับประกันว่าลูกต้องดีใช่ไหม ? อาตมาจะได้ขอจากพระสังฆราชบ้าง..!"