[เถรี]

ถาม : ช่วงหลังนี้ความจำหนูแย่มากเลยค่ะ จำอะไรไม่ค่อยได้เลย ?
ตอบ : แก่แล้วก็เป็นเรื่องปกติ

ถาม : พ่อหนูบอกว่าเพราะหนูไม่ได้กินข้าวเย็นเลยทำให้เป็นอย่างนี้
ตอบ : สารอาหารไม่พอใช่ไหม? บอกว่าพ่อกิน ๓ - ๔ มื้อแล้วพ่อจำได้ไหมเล่า ? แก่แล้วเป็นทุกคนแหละ

ถาม : หนูแก่แล้วหรือคะ ?
ตอบ : เออ..! ลูกก็โตเป็นสาวแล้วยังคิดว่าตัวเองสาวอยู่อีก

ลองสังเกตดูว่า จริง ๆ แล้วไม่ใช่เราจำอะไรไม่ค่อยได้ แต่เราเลิกจำ..ที่เราเลิกจำก็คือ พอหลายอย่างเข้ามาในใจแล้ววุ่นวาย ดีไม่ดีทำให้ใจเราฟุ้งซ่าน เราก็ตัดทิ้งไปเลย ในเมื่อเราตัดทิ้งออกจากใจแล้วเราจะจำอะไรไม่ได้หรอก เพราะไม่ได้คิดแล้ว อย่างอาตมาปัจจุบันนี้ คนเขาเอาของไปถวายที่กุฏิ โดยเฉพาะพวกของกิน บางทีก็เน่าคากุฏิ คืออะไรที่อาตมาไม่ได้เป็นคนหามา จะไม่จำเลย ของก็กองอยู่ตรงนั้นแหละ ถ้าแม่ชีเขาไม่มาเก็บไป หรืออาตมาไม่เห็นแล้วนึกได้ก็รีบเอาไปไว้กุฏิแม่ชี ของที่หมดอายุก็หมดไป ของที่เน่าได้ก็เน่าไป

ไม่ใช่จำไม่ได้..แต่ไม่จำ อาตมาไม่ได้เรียกร้องเป็นคนหามานี่ อย่างขนมนี่อยู่มาตั้งแต่เดือนที่แล้ว ก็เกิดมาอาตมาชอบกินเสียที่ไหนเล่า ในเมื่อเป็นอย่างนี้ก็ต้องกองอยู่นั่นแหละ ถ้าเริ่มอาการแบบนี้แสดงว่าอาการหนักแล้ว คือไม่ค่อยจำอะไรแล้ว เรื่องอะไรที่วุ่นวายมากจะตัดออกไปหมด