[เถรี]

"รุ่งเช้าอีกวันนางก็แกล้งตื่นสายโด่งเลย คราวนี้สัก ๙ โมง ๑๐ โมงโน่น คราวนี้นางเวเทหิกาตวาดลั่นบ้านเลย ถามว่า “เป็นอะไร..? ทำไมถึงตื่นสายขนาดนี้ ?” “ไม่ได้เป็นอะไรเจ้าค่ะ” “ไม่ได้เป็นอะไรแล้วตื่นสายได้อย่างไร ?” ว่าแล้วก็คว้าลิ่มประตูฟาดกบาลเปรี้ยงเข้าให้..!

รุ่นพวกเราเคยเห็นลิ่มประตูไหม ? เรือนไทยเวลาเขาปิดจะมี ๒ อย่าง มีดาลกับลิ่ม ถ้าดาลจะเป็นไม้ขัด ใช้กั้นประตูไว้ สองข้างก็จะมีตัวกั้น ขัดไว้ให้ประตูเปิดไม่ได้ อีกประเภทหนึ่งเป็นลิ่ม เสียบกั้นไว้ตรงกลางเพื่อไม่ให้ประตูสองบานเปิดออก ประเภทหลังนี่หยิบง่ายสิ ด้านหนึ่งเป็นปลายเล็ก ๆ ด้วย เพราะว่าเป็นลิ่มใช้สอดลงไปในร่อง

นางเวเทหิกาฟาดนางกาฬีหัวแตกเลือดอาบเลย นางกาฬีก็เลยเดินไปให้ชาวบ้านเขาดู ถามว่า "นี่ใครบอกว่านายหญิงเป็นคนเรียบร้อย เป็นคนไม่โกรธ เป็นคนเสงี่ยมเจียมตัว ? ดิฉันแกล้งนอนตื่นสายหน่อยเดียว โดนฟาดหัวแตกเลย"

ตั้งแต่นั้นชาวบ้านก็โพนทะนากันว่า นางเวเทหิกาเป็นหญิงแม่บ้านที่ดุร้าย หยาบคาย ทำร้ายคนใช้จนหัวแตก นั่นต้องเรียกว่าเป็นคนแกล้งไม่โกรธ"