อาตมาเองโดนมาจนเข็ด วันหนึ่งพังเป็นร้อย ๆ หน พังแบบไม่เกรงอกเกรงใจเลย พุทไม่ทันจะโธก็พังแล้ว เพราะว่ากิเลสมีกำลังเหนือกว่า แต่เอ็งจะเหนือกว่าข้าตลอดไปไม่ได้ ถึงสู้ไม่ได้ก็จะสู้
นึกถึงสมัยโน้น เหมือนอย่างกับเด็กไปสู้กับยักษ์ โอกาสชนะไม่มีเลย แต่ก็จะสู้ ทำอะไรไม่ได้ ขอดึงขนหน้าแข้งเอ็งได้สักเส้นหนึ่งก็ยังดี..! ท้ายสุดทำอะไรมากไม่ได้ก็งับขา ตีไม่ตายเพราะว่ากำลังเราไม่พอ กัดให้คัน ๆ เจ็บ ๆ ก็ยังเอา ต้องสู้ขนาดนั้น
แล้วท้ายสุดจากที่แพ้ตลอด ก็เริ่มมีชนะบ้าง ตอนที่แพ้ชนะก้ำกึ่งกันนี่สนุกที่สุด เพราะต้องลุ้นว่าคะแนนต่อไปใครจะได้ นั่นแหละ..ทำให้ไม่คิดจะพูดกับใครเลย กลัวว่าจะเสียคะแนน
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 14-01-2020 เมื่อ 08:40
|