[เถรี]

พระอาจารย์เล็กได้เตือนพระรูปหนึ่งไว้ว่า "สิ่งที่เขาทำอยู่นั้นเสียมากกว่าดี แต่เขาก็ยังจะทำ

ส่วนใหญ่แล้วอาตมามีกรรมอยู่อย่างหนึ่ง เวลาคนมาปรึกษา เขามาปรึกษาหาความชอบธรรมให้กับตนเอง ไม่ได้มาปรึกษาแล้วเชื่อตามที่อาตมาบอก คำว่าหาความชอบธรรมก็คือ พออาตมาบอกว่าทำได้ เขาก็จะเห็นด้วย ถ้าบอกว่าทำไม่ได้ เขาก็จะทำ แล้วเขาจะเอาอาตมาเป็นตัวประกัน โดยรับรองว่ามาปรึกษากับอาตมาแล้ว

ยิ่งเปิดตัวเร็วเท่าไร ก็เป็นเป้าเร็วเท่านั้น ตรงนี้โปรดระวังไว้ด้วย ถ้ายังไม่มีเวลาสั่งสมกำลัง เพื่อที่จะเป็นผู้ละกิเลส แต่ข้ามไปกระโดดขึ้นเวที ถึงเวลาเจอเข้าแล้วจะรู้สึก..!

อาตมาอยู่กับหลวงพ่อวัดท่าซุงตอนเป็นฆราวาส ๑๑ ปี ตอนเป็นพระอีก ๗ ปี ต้องพระในวัดถึงจะรู้ว่าอาตมาทำอะไรได้บ้าง เพราะถ้าไม่จำเป็นแล้วอาตมาจะไม่เปิดตัวเองเลย งานสุดท้ายที่เขารู้ก็คือ ช่วยกันทาสีที่ ๒๕ ไร่ ห้องกรรมฐาน เขาทากันไม่ไหว..ตั้ง ๓๐๐ ห้อง อาตมาก็เลยเสนอว่า ทำไมไม่ใช้กาพ่นสี มีกาพ่นใบใหญ่บรรจุสี ๒๐ ลิตร แล้วราคาก็ไม่สูงเกินไป ซื้อมาสัก ๒ ใบ มาพ่นสีจะเร็วกว่าทาหลายร้อยเท่า

หลวงพี่ประทีปเลยไปเสนอหลวงพ่อวัดท่าซุง หลวงพ่อเห็นด้วยก็เลยสั่งกามาให้ ท่านสั่งมา ๒ ใบ ช่างสีมีหลวงพี่ทีปคนเดียว แล้วถามว่า "อีกใบหนึ่งใครจะทำ ?" ก็บอกว่า "ผมก็ได้ครับ" พอจับกาพ่นนิดหน่อย พี่ทีปก็ถีบพลั่กเข้าให้..! "มึงเป็นงานใช่ไหม ? "

คนเป็นกับคนไม่เป็น จับเครื่องมือขึ้นมาจะรู้เลย ก็บอกหลวงพี่ทีปไปว่า "เป็นครับ ผมเคยทำสีรถอยู่แปดปี..!" หลวงพี่ทีปเลยด่าว่า "โคตร..มึง ทำไมไม่บอกกันบ้างวะ..!" "ก็พี่ไม่ได้ถามผม ทำไมผมต้องไปอวดด้วย ว่าผมทำเป็น"