[เถรี]

เวลาและวารีย่อมไม่มีวันคอยใคร.......เรือเมล์และรถไฟก็ต้องไปตรงเวลา
โอ้เอ้และอืดอาดมักจะพลาดปรารถนา......พลาดแล้วจักโศกาอนิจจาเราช้าเอง

ไม่ต้องโทษใครนะ..ถ้าช้าแล้วพลาด เรื่องของมรรคของผลบางทีก็มีเกณฑ์ของตนเองอยู่ วาระนั้นวาระนี้ที่เหมาะสม เหมือนกับการปลูกต้นไม้ถูกฤดูกาล ก็จะผลิดอกออกผลได้เร็ว อย่างเช่นว่าเราปลูกปลายฤดูร้อนต้นฤดูฝน แต่ถ้าหากว่าเราไปปลูกปลายฤดูฝนต้นฤดูหนาว ถ้ารอดมาได้ ก็จะแกร็นไปทั้งปี เพราะว่าช่วงหน้าแล้งต้นไม้จะไม่เจริญงอกงาม ไม่แทงราก ไม่แตกกิ่งแตกใบ

เรื่องของบุญของกุศลเป็นเรื่องที่หนักกว่านั้นอีก เพราะว่าแต่ละท่านมี "วงจรกรรม" ที่ไม่เหมือนกัน บางท่านวงจรกรรมกว้างใหญ่ไพศาลมาก อย่างเช่นว่าถ้าผ่านช่วงนี้ไป ต้องรออีก ๒๐ - ๓๐ ปีข้างหน้า กว่าที่จะมาถึงวาระของเราอีกครั้ง เนื่องเพราะว่าในอดีตเราสร้างกุศลไว้น้อย จังหวะที่บุญกุศลจะมาสนองก็เลยทิ้งช่วงนาน

จึงเป็นเรื่องที่จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องฉวยโอกาสตรงหน้าให้ได้ คำว่าโอกาสตรงหน้าก็คือ ขณะจิตที่เราอยากปฏิบัติใน ศีล สมาธิ ปัญญา ขณะจิตที่เราอยากจะปฏิบัติธรรม แปลว่าเป็นช่วงที่บุญกุศลหนุนเสริมเรา ต้องรีบกอบโกยให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ พอพ้นวาระไปแล้วอาจจะถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่างไปอีกเป็นปีหรือหลาย ๆ ปี

เราลองนึกถึงวงกลมสองวง ขนาดเล็กกับใหญ่ที่หมุนทวนกันอยู่ด้วยความเร็วที่เท่ากัน วงกลมเล็กย่อมไปถึงช่องที่สามารถจะตรงกับช่องว่างด้านหลังได้เร็วกว่า แต่ถ้าท่านอยู่ในวงกลมใหญ่ก็อาจจะรอช้ากว่าหลายเท่า

ดังนั้น..การที่ทำเป็น "คุณนายสายเสมอ" หรือ "เจ้าชายสายเสมอ" จึงไม่ใช่เรื่องดี โบราณบอกว่า "นกที่ตื่นเช้าย่อมจับหนอนได้ก่อน" เรื่องนี้อย่าไปคุยกับหนอนนะ หนอนที่ตื่นเช้าโดนนกรับประทานทุกตัว..! เพราะฉะนั้น..เราเอาแค่นกเป็นตัวอย่าง