ขณะนั่งอยู่หน้าพระประธานวิหาร ๑๐๐ เมตร ท่านมองที่ช่างตัดกระจกชิ้นเล็ก ๆ ที่กำลังนั่งทำกันอยู่ และมองที่กระจกบานใหญ่ ที่ทำพระประธาน หลวงพ่อพูดกับอาตมาว่า
"แป๊ะ นี่มองไปนั่น ! นั่นเป็นสมาธินะ เขาทำอย่างนี้ได้ต้องเป็นสมาธิ จิตกังวลถึงแต่งาน หลับตาก็นึกว่าจะทำพระพุทธรูป เขาต้องใช้สมาธิทำ ตัดกระจกไปจิตต้องเป็นสมาธิ พลาดจากสมาธินิดหนึ่งไม่ได้ งานเสีย จริงอยู่ทำ ๆ ไปเขาอาจคิดถึงแฟนแว่บหนึ่งได้ แต่จิตกังวลกลับมาหาพระอีก นี่เป็นสมาธิ"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย เถรี : 26-06-2009 เมื่อ 08:01
|