[เถรี]

ในเรื่องของการทำดี ถ้าหากว่าคนเราเดินมาพร้อมกัน หกล้มพร้อมกัน คนหนึ่งลุกได้แล้วไปเลย อีกคนหนึ่งมัวแต่นั่งคร่ำครวญ "ไม่น่าเลย..เดินมาตั้งไกล..เจ็บเหลือเกิน..ปวดเหลือเกิน..เสียเวลามานานขนาดนี้..หกล้มเสียได้" ในขณะที่อีกคนไปไกลหลายกิโลฯ แล้ว ลองคิดดูว่าสองคนนี้ใครจะไปถึงจุดหมายก่อนกัน ? ก็ต้องเป็นคนที่หน้าด้านหน้าทน ล้มแล้วลุก..ไปต่อเลย

พวกเราก็เหมือนกัน ทันทีที่พลาด ให้ตั้งใจเลยว่า "ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป เราจะเป็นผู้มีศีลบริสุทธิ์" เริ่มต้นนับหนึ่งเดี๋ยวนั้นเลย วินาทีที่สองร่วงตึงลงไปอีก วินาทีที่สามก็ลุกใหม่ ตั้งใจว่า "ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป เราจะเป็นผู้มีศีลบริสุทธิ์" หน้าด้านหน้าทนสู้ไป พอระมัดระวังไปเรื่อย ๆ ก็จะยืนระยะได้ จากนาทีก็เป็นหลาย ๆ นาที เป็นชั่วโมง เป็นสองชั่วโมง เป็นสามชั่วโมง ครึ่งวัน หนึ่งวัน เราก็ไม่เลวนี่หว่า..ดีได้เป็นวันเหมือนกัน..!

ศีลเขารักษากันทั้งชีวิต ไม่ใช่รักษาเป็นวัน แต่ก็เอาเถอะ..ดีกว่าไม่ได้เลย เพียงแต่ว่าอย่าซึมเศร้า อย่าเสียเวลาไปคร่ำครวญอยู่ เริ่มต้นใหม่เดี๋ยวนั้นเลย แล้วเราจะไปถึงจุดหมายปลายทางก่อนคนอื่นเขา