[เถรี]

พระครูสุภกิจชยาภรณ์ ท่านเป็นเจ้าอาวาสวัดหนองมะคัง เป็นเจ้าคณะตำบล และเป็นอาจารย์ มจร.วิทยาลัยสงฆ์พระพุทธชินราช ท่านชอบเครื่องรางของขลังเหมือนอาตมานี่แหละ ประเภทสายตาร้ายกาจกว่าอาตมาอีก

อาตมาเหลือบเห็นที่ท่านถือก็บอกว่าเป็นตะกรุดหลวงพ่อทบ วัดชนแดน สรุปว่าท่านถวายมาเลย เนื้อสามกษัตริย์ด้วย พระครูสุภกิจฯ ท่านยอดฝีมือจริง ๆ เลย อาตมายังมีแค่ ๒ กษัตริย์เอง

ตะกรุดหลวงพ่อทบ วัดชนแดน ลองยิงได้ทุกดอก เพราะว่าเวลาหลวงพ่อทบท่านจารเสร็จ ท่านจะให้ลูกศิษย์เอาไปยิงก่อน ท่านบอกว่าถ้ายิงออกถือว่าใช้ไม่ได้ พอยิงไม่ออกค่อยเอามาท่านเสกซ้ำ แล้วจึงเอาไปใช้ อาจารย์แบบนี้นี่รักจริง ๆ เลย

หลวงพ่อทบท่านรักลูกศิษย์มาก โดยเฉพาะบรรดาทหาร ตำรวจ ในช่วงสงครามเขาค้อ หินร่องกล้า ทหาร ตำรวจไปเฝ้าวัดทั้งกลางวันกลางคืน เพื่อรอท่านทำตะกรุดให้ หลวงพ่อทบต้องจารตะกรุดกลางแสงเทียน แสงก็ไม่ค่อยจะพอ จารทั้งวันทั้งคืน ท้ายสุดสายตาท่านก็เสีย ต้องบอกว่าท่านรักลูกศิษย์มากกว่ารักตัวเอง

วาระสุดท้ายของชีวิต หลวงพ่อท่านอยู่ในโลกมืด ก็คือสายตาเสียไปเลย ญาติโยมลองนึกดูว่าทหาร ตำรวจออกรบ ไม่ใช่แค่พันสองพันนะ แล้วทั่วประเทศแห่ไปนี่มากเท่าไร หลวงพ่อท่านต้องจารตะกรุดให้เขาทีละดอก ๆ

ตะกรุดของท่านก็ประเภทท้ารบได้ทั่วประเทศด้วย ถึงเวลาจารเสร็จเอาไปยิงดูก่อน ถ้ายิงออกไม่ต้องเอาไป ถ้ายิงไม่ออกค่อยเอามาเสกซ้ำให้