[เถรี]

ถาม : ข้าวเปลือกพิรอดค่ะ ?
ตอบ : ต้องพิจารณาดูจริง ๆ นะจ๊ะว่าแต่ละเม็ดไม่มีรอยแตกเลย นี่ข้าวที่บ้านใช่ไหม? ทำไมมีเยอะจัง กว่าอาตมาจะเก็บครบชุดตั้งหลายปี

ถาม : ใช้ได้หรือเปล่าคะ ?
ตอบ : ถ้าตอนเก็บภาวนาตามตำราก็ใช้ได้ เขาให้กลั้นใจหยิบ เม็ดแรกว่า “อะ” พอเก็บเม็ดที่สองก็ว่า “สัง” เม็ดที่สามก็ “วิ” ไล่ไปเรื่อย เป็นคาถาหัวใจอิติปิโส ต้องว่าให้ครบถึงจะใช้ได้ เก็บมาแล้วพิจารณาดู ถ้าไม่มีรอยแตกก็เก็บไว้ ถ้ามีรอยแตกก็ทิ้งไปแล้วรอเม็ดใหม่

โบราณเขาถือว่าเป็นวัตถุอาถรรพ์อย่างหนึ่ง เพราะว่าหลุดรอดจากปากนกปากหนูมาได้ เกี่ยวมาแล้วก็ยังรอดมาถึงยุ้งฉางได้ โดนสีก็ยังรอดมาได้ ท้ายที่สุดหุงแล้วก็ยังรอดมาได้ เขาก็ถือว่าเป็นวัตถุอาถรรพ์ช่วยในเรื่องของการแคล้วคลาด ถ้าได้ครบแล้วก็หาอะไรบรรจุหรือเลี่ยมไว้ให้ดี เก็บติดตัวไว้เลย

ถาม : อธิษฐานขอเอาก็ได้นี่คะ เคยขอครั้งหนึ่ง ก็ได้มาเรื่อย ๆ ในวันเดียว
ตอบ : เอาขนาดนั้นเลยหรือ ถ้าอยากได้ต้องไปแถวบ้านกะเหรี่ยง เพราะกะเหรี่ยงส่วนใหญ่ตำข้าวเอง จึงติดข้าวเปลือกมาเยอะหน่อย แต่ว่าจะแตกแทบทั้งนั้น ตอนอยู่ที่วัดท่าซุง อาตมาเคยลองทำดู ทำได้แค่ชุดเดียว ให้พี่มุกดาไปแล้ว อะ สัง วิ สุ โล ปุ สะ พุ ภะ ว่าทีละคำเลย กลั้นใจว่าแล้วหยิบเม็ดข้าวขึ้นมา