[เถรี]

ในเรื่องของหลวงพ่อกวย ส่วนใหญ่แล้วที่ท่านสร้างเป็นเครื่องราง เราต้องเข้าใจว่าเครื่องรางกับพระเครื่องนี่คนละเรื่องกันเลย ส่วนใหญ่เครื่องรางก็เป็นพวกตะกรุด พิสมร ลูกอม ผ้าประเจียด ผ้ายันต์ กุมารทอง ลิงค่างบ่างชะนี เสือสิงห์กระทิงแรด ครูบาอาจารย์ท่านมีตำราอะไรดีท่านก็สร้างออกมา

ญาติโยมอาจจะสงสัยว่า ทำไมอาตมาชอบเครื่องรางมากกว่าพระเครื่อง ? อาตมาขอยืนยันว่าอาตมาชอบพระเครื่องมากกว่าเครื่องราง แต่ที่นิยมเครื่องรางเพราะว่า ถ้าเราศึกษาเกี่ยวกับโหราศาสตร์และไสยศาสตร์ จะรู้ว่าในรอบ ๗ วันของแต่ละคน จะมีวันตายอยู่หนึ่งวัน ซึ่งวันนี้บางตำราบอกว่าพระคุ้มไม่ได้ อาตมาว่าไม่จริง ถ้าหากว่าเป็นพระที่เสกโดยวิธีไสยศาสตร์ก็คุ้มไม่ได้ แต่ถ้าหากว่าพระที่เสกโดยพุทธศาสตร์ แล้วเรามีศรัทธาปสาทะแน่นแฟ้นจริง ๆ อาตมาขอยืนยันว่าคุ้มได้

แต่ว่าครูบาอาจารย์ที่ท่านรักและเป็นห่วงลูกศิษย์ ท่านสร้างเครื่องรางขึ้นมาเพื่อปิดจุดอ่อนตรงนี้ โดยเฉพาะหลวงพ่อกวย สร้างเครื่องรางแล้วเสกวันละ ๗ เวลา เพราะฉะนั้น...ไม่ว่าเวรกรรมมาเวลาไหนก็ตามก็กันได้ ในเมื่อเครื่องรางมีเพื่อปิดจุดอ่อนทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าเราไม่มีความมั่นใจว่าตัวเรามั่นคงในคุณพระรัตนตรัยจริง ๆ เกรงว่าจะมีจุดอ่อน ก็ต้องไปแสวงหาเครื่องรางกัน

เครื่องรางบางอย่างก็เป็นเครื่องรางในตำนาน ชนิดที่ได้ยินแต่คนบอกกล่าวไม่มีโอกาสได้เห็น อย่างเช่นว่า ตะกรุดไมยราพณ์สะกดทัพ หลวงพ่อกุน วัดพระนอน จังหวัดเพชรบุรี เคยเป็นตะกรุดอันดับหนึ่งของเมืองไทยมาเนิ่นนาน แต่เนื่องจากว่าแต่ละคนที่มีนั้นหวงสุด ๆ ไม่มีของหมุนเวียนในท้องตลาด ก็เลยตกอันดับไป กลายเป็นตะกรุดมหาโสฬส หลวงปู่เอี่ยม วัดสะพานสูง จังหวัดนนทบุรี ขึ้นมาเป็นตะกรุดอันดับหนึ่งแทน ฟังดูแล้วไม่ยุติธรรมนะ แต่คราวนี้ในท้องตลาดเขาถือว่า ของหลวงปู่เอี่ยมยังมีหมุนเวียนในท้องตลาดให้พอเปลี่ยนมือกันบ้าง