[เถรี]

การปฏิบัติของเรานั้นต้องเร่งรัดตัวเองอยู่ตลอดเวลา เพราะว่าศีล สมาธิ ปัญญานั้นเป็นการทวนกระแสโลก เหมือนเราว่ายทวนน้ำอยู่ ถ้าไม่เร่งรัดตัวเองให้ว่ายตลอดเวลามันจะว่ายถอยหลัง หรือถ้าไม่ไหลถอยหลังแต่คนอื่นมุ่งไปข้างหน้าแล้วเราอยู่เฉย ๆ ก็เท่ากับว่าเราเดินทิ้งห่างไปทุกทีเหมือนกับเราถอยหลังเช่นกัน

โดยเฉพาะหลายท่านอยู่กับความประมาทมาก คิดว่าอาตมายังหนุ่ม ท่านที่เรียกว่า "หลวงพ่อยังหนุ่มอยู่" ก็ยังดี เพราะอย่างน้อย ๆ เรียกว่าหลวงพ่อ แปลว่า ยังมีความแก่อยู่บ้าง แต่หลายท่านบอกว่า "ท่านอาจารย์ยังหนุ่มอยู่" หลายท่านบอกว่า"หลวงพี่ยังหนุ่มอยู่" ยิ่งไปกันใหญ่ แบบนี้นอกจากตัวเองไม่ได้นึกถึงความตายแล้ว ยังนึกว่าอาตมายังอยู่ยั้งยืนยงด้วย

ประมาณสองอาทิตย์ที่ผ่านมา อาตมาจำเป็นจะต้องส่งประวัติศูนย์ปฏิบัติธรรมจังหวัดแห่งที่ ๒๓ คือ วัดท่าขนุน เข้าไปเพื่อตรวจการณ์เป็นศูนย์ปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดดีเด่นระดับประเทศ ระยะเวลาที่เขาให้มานั้นน้อยมาก ต้องรวบรวมข้อมูลเป็นตั้ง ๆ การพักผ่อนมีน้อย ก็ปรากฏว่าความดันขึ้นสูง สูงมาก สูงจนรู้สึกว่าหัวหมุนจะอาเจียน ความรู้สึกชัด ๆ ว่ามีบางสิ่งบางอย่างกำลังขยายตัวอยู่ในสมอง ซึ่งก็คือเส้นเลือดที่มันโป่งจะแตก แต่อาตมาเป็นคนที่ไม่กลัวตาย จึงตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อไป ในเมื่อแก้ไขไม่ได้ก็ให้มันตายคางานไปเลย ถ้าสถานการณ์อย่างนี้แปลว่าความตายมันก้าวเข้ามาชิดติดตัวแล้ว แต่ถ้าพวกเราทั้งหลายยังคิดว่าอาตมายังหนุ่มอยู่ ยังจะอยู่อีกนาน ขอให้รู้ว่ากำลังประมาท

การปฏิบัตินั้นเรายืนหยัดด้วยตนเองเร็วเท่าไรก็ดีเท่านั้น ไม่มีใครจะเป็นที่พึ่งของเราได้ตลอดกาล ตลอดสมัย ท้ายสุดแม้กระทั่งตัวเราก็ต้องตาย ในเมื่อต่างคนต่างตายต้องแยกย้ายจากกันไป ใครจะเป็นที่พึ่งที่อาศัยให้แก่เราได้ตลอดไป พระพุทธเจ้าท่านจึงได้ตรัสว่า อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ ตัวเรานี่แหละที่เป็นที่พึ่งที่ดีที่สุดของเรา โก หิ นาโถ ปโร สิยา คนอื่นใครเลยจะเป็นที่พึ่งของเราได้ อตฺตนา หิ สุทนฺเตน ตัวเองที่ได้รับการฝึกฝนเป็นอย่างดีแล้วนี่แหละ นาถํ ลภติ ทุลฺลภํ เป็นที่พึ่งที่หาได้ยากอย่างยิ่ง

ถ้าเรายืนหยัดด้วยตนเองได้ นอกจากจะไม่เป็นภาระให้แก่ครูบาอาจารย์แล้ว ยังสามารถช่วยแบ่งเบาภาระ ด้วยการเป็นที่พึ่งให้คนอื่นที่เพิ่งเริ่มหัดเดิน ที่กำลังใจยังอ่อนอยู่ด้วย ถ้าสามารถทำอย่างนี้ได้โดยพร้อมเพรียงกัน เราจะสามารถชักนำบุคคลจำนวนมากก้าวไปสู่หนทางแห่งมรรค ๘ หนทางแห่งสัมมาทิฏฐิ หนทางแห่งการหลุดพ้น เท่ากับว่าเราช่วยยังศาสนาให้เจริญรุ่งเรือง