[เถรี]

"ไม่ต้องใช้อำนาจกสิณหรอก แค่คาถาก็พอแล้ว"
"ไหวหรือครับท่านปู่ ?"

"อวี้หวงต้าตี้" กวักพระหัตถ์ ก็มีเทวดาหลายองค์เดินออกมาข้างหน้า
"นอกจาก "พี่จุก" กับ "แม่มณี" แล้ว ที่เหลือมีใครบ้างครับนี่ ?"

"ผมวรุณเทพครับ ส่วนท่านนี้วายุเทพ ท่านนี้สีตเทพ ท่านนี้วลาหกเทพ ท่านนี้ปชุนเทพครับ"

"กฎเกณฑ์กติกาในการช่วยเหลือครบถ้วนไหม ?" ท่านปู่หันไปถาม "พี่จุก" เลขานุการส่วนพระองค์

"ครบถ้วนสมบูรณ์ครับ สถานที่นี้มีการสวดมนต์ไหว้พระเป็นประจำ ทุกรูปทุกคนปฏิบัติใน ศีล สมาธิ ปัญญา อย่างสม่ำเสมอ โดยเฉพาะการอุทิศส่วนกุศลให้กับเทวดาทั้งหลายมีเป็นปกติครับ"

"ถ้าอย่างนั้นอนุญาตให้ดำเนินการได้"

วลาหกเทพเปล่งรัศมีสีน้ำเงินเข้ม มหาเมฆปรากฏขึ้นรอบทิศ วายุเทพหมุนฝ่ามือรอบเดียว พลังสีใสกระเพื่อมบังเกิดลมหอบเอาหมู่เมฆเข้ามารวมกัน สีตเทพโอบสองมือเข้าหากัน พลังงานสีฟ้าใสเย็นยะเยือกกดหมู่เมฆลงต่ำ จากมุมมองนี้เห็นว่าแทบจะติดพื้น วรุณเทพและปชุนเทพผลักสองมือกดซ้ำ ปรากฏสายฟ้าสีม่วงอ่อนแลบแปลบปลาบและฟ้าร้องครืนครั่น พลังงานจากเทพทั้งห้าหมุนวนผสมกลมกลืน ห่อหุ้มหมู่เมฆเอาไว้เหนือเป้าหมาย

"จังหวะนี้แหละลูก" "แม่มณี" ให้สัญญาณ

"สัมมาธารัง ปะเวจฉันโต กาเลเทโว ปะวัสสะตุ"

พระคาถาขอฝนประหนึ่งการหมุนเปิดก๊อก สายฝนพร่างพรูลงสู่พื้นพสุธาในทันใด

"เมื่อมีสิ่งที่ง่ายกว่าก็อย่าไปทำสิ่งที่ยาก"
"ผมว่าสิ่งที่ท่านปู่และทุกท่านทำยากกว่านะครับ ถ้ากฎเกณฑ์กติกาไม่ครบก็ทำไม่ได้ การใช้อานุภาพอาโปกสิณใช้เวลาแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น ง่ายกว่าตั้งเยอะครับ"

"แต่เจ้าก็ต้องไปรับกฎของกรรมที่ฝืนธรรมชาติ ในเมื่อสามารถ "ของบประมาณ" ได้ ก็ควรที่จะขอ"

"กราบขอบพระคุณทุกท่านเป็นอย่างยิ่งครับ ขอสัก ๑ ชั่วโมงนะครับ ที่ผ่านมาตกแบบพื้นไม่ทันจะเปียกบ้าง ยังไม่ทันจะทำให้ความร้อนหมดไปบ้าง อากาศยิ่งระอุมากขึ้นไปอีกครับ"

"ได้ตามนั้น"

เสียงระฆังเรียกให้เตรียมตัวทำวัตรเช้าดังขึ้นพอดี ทำไมระยะนี้ฝันบ่อยแท้วะ ?!!