[ตัวแสบจำเป็น]

โยม: เมื่อวานมีคนชมว่าหลวงพี่หล่อ
หลวงพี่เอก: อนิจจัง... เห็นพระหล่อนี่มันบาป
โยม: อ้าว.. แต่ว่าพระหล่อจริง ๆ นี่คะ จะให้พูดว่าอะไร?
หลวงพี่เอก: เห็นพระสวย อ้าว.. ภาษาโบราณ โบราณเขาเรียกว่าพระสวย จะพระพุทธรูปก็ตาม
๑๑๑๑๑๑๑๑๑พระสงฆ์ก็ตาม เรียกว่า สวย สวยหมด คำว่าสวยในภาษาโบราณแปลว่า งาม
โยม: แล้วถ้าพระหล่อเล่าคะ?
หลวงพี่เอก: ก็เรียกว่า สวย
โยม: แล้วแบบนี้ไปชมพระว่าหล่อจะมีอานิสงส์อะไรไหมคะ?
หลวงพี่เอก: ก็ไม่มีหรอก เพราะมันเป็นรูป โบราณถึงว่า กราบพระ.. พระทองคำ.. ที่สุโขทัยก็มี
๑๑๑๑๑๑๑๑๑กราบพระธรรมค้ำใบลาน ค้ำอยู่นั่นแหละ กราบพระสงฆ์ลูกหลานชาวบ้าน พระงาม เณรงาม
๑๑๑๑๑๑๑๑๑มันก็เท่านั้น มันไม่ได้ธรรมะ ไม่ได้ตัวแก่น ได้แต่กระพี้ ไปหาหลวงปู่ หลวงพ่อ หลวงตา
๑๑๑๑๑๑ ๑๑ครูบาอาจารย์องค์ไหนก็ตาม เอาแต่แก่นธรรมที่ท่านให้

๑๑๑๑๑๑๑๑๑แต่อย่างว่า ของแบบนี้ ต้องอิงกับจริตตัวเองด้วย ใช่ไหม? ก็การน้อมนำจริตของเรา ตามจริต
๑๑๑๑๑๑๑๑๑แบบที่เราชอบ แต่อย่าไปติดใจ ไปติดใจองค์ท่านก็เป็นสังฆานุสติ..นั่นได้ แต่อย่าไปติดว่า ท่านงาม
๑๑๑๑๑๑๑๑๑ท่านน่ารัก ท่านอย่างนู้นอย่างนี้ แต่ถ้าติดใจ มันก็กลายเป็นยินดีได้ เหมือนกับว่า พอมีโกรธ ก็มีชังได้
๑๑๑๑๑๑๑๑๑หาตรงกลางไม่เจอ ท่านน่ารัก ท่านเทศน์ดี เกิดวันหนึ่งท่านลองกำลังใจเรา ท่านเอ็ดให้
๑๑๑๑๑๑๑๑๑เราก็หายหัวเลย เหมือนที่องค์หลวงพ่อท่านลอง ตอนกรณีแม่ชม้อยอะไรนั่น

หลวงพี่เอก ที่บ้านมีนบุรี ๒๙ มีนาคม ๒๕๕๓