ช่วงเช้า ๆ เป็นเวลาที่สำคัญที่สุดในการเจริญกรรมฐาน เพราะว่าเราได้นอนมาแล้วอย่างน้อย ๑ คืน ยกเว้นว่าคนที่นั่งจิ้มจอโทรศัพท์จนเหลือเวลานอนไม่กี่ชั่วโมง การที่เราได้พักผ่อนแล้ว สภาพจิตเริ่มสงบลง ถ้ามาว่าในเรื่องการภาวนา จิตก็จะสงบได้ง่าย ผลของการภาวนาก็จะเกิดขึ้นได้ง่าย
สภาพจิตของเรานั้น จะรับความดีหรือความชั่วได้ทีละอย่างเดียว ถ้าเรารีบเอาความดีใส่เข้าไปไว้ ความชั่วก็เข้ามาไม่ได้ ฉะนั้นบุคคลที่ภาวนาจนสภาพจิตทรงตัวตั้งแต่เช้ามืด รัก โลภ โกรธ หลง จะกินเราไม่ได้ อย่างน้อยก็พักใหญ่ ๆ ถ้ารักษาอารมณ์ใจเป็นก็สบายไปทั้งวัน ฉะนั้น...โปรดอย่าเห็นแก่การกินการนอนมากนัก
อปัณณกปฏิปทา คือแนวการปฏิบัติที่ไม่ผิดพลาดของพระพุทธเจ้า ทรงตรัสเอาไว้ว่ามี อินทรียสังวร คือสำรวม ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ รักษากำลังในการปฏิบัติไว้ไม่ให้รั่วไหลไปที่อื่น โภชเนมัญตัญญุตา รู้จักประมาณในการกิน ถ้าหากว่าเป็นหลวงปู่หลวงพ่อสายวัดป่าก็คือรู้สึกอิ่มก็หยุด ไม่ใช่อิ่มจนแน่นนะ รู้สึกว่าเริ่มอิ่มก็หยุด พวกเราส่วนใหญ่รู้สึกจุกถึงจะหยุด เพราะกินต่อไม่ไหวแล้ว ชาคริยานุโยค ปฏิบัติธรรมของผู้ตื่นอยู่ คือมีสภาพจิตมุ่งมั่นอยู่กับการปฏิบัติธรรม เป็นคนนอนง่าย ตื่นง่าย ไร้กังวล ถึงเวลาก็เร่งการปฏิบัติภาวนาของตน
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 25-08-2016 เมื่อ 11:54
|