[เถรี]

เด็กวัยรุ่น เมื่อไร ๆ ก็คือวัยรุ่น ค่อนข้างจะอิสระและกบฏต่อครอบครัวเป็นเรื่องธรรมดา อันนี้ต้องบอกว่าเป็นสัญชาตญาณที่ฝังอยู่ในสายเลือด พอถึงเวลาแล้วต้องแตกครอบครัวออกไป เพื่อเป็นการกระจายสายพันธุ์ของตนเอง ในเมื่อเป็นสัญชาตญาณ พอถึงเวลา พ่อแม่กับลูกก็จะกัดกันตลอด เพียงแต่ว่าคนเราพอถึงระดับหนึ่งจะมีพัฒนาการ รู้ดีรู้ชั่ว รู้ผิดรู้ถูก ก็ปรับได้ แต่บรรดาสัตว์ต่าง ๆ เขาปรับตรงนี้ไม่ได้ พอวัยรุ่นปุ๊บ แม่ก็ไล่กัดให้ไปหากินเอง

จริง ๆ แล้วเป็นเรื่องที่เราต้องชี้แจงให้เขาทราบ เพราะว่าเด็กวัยรุ่นมักจะคิดว่าตัวเองโตแล้ว แต่พ่อแม่ยังเห็นเขาเป็นเด็กอยู่ เราต้องชี้แจงให้เขาทราบว่าผู้ใหญ่คืออะไร ผู้ใหญ่คือบุคคลที่สามารถยืนหยัดด้วยตนเองได้ ทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองได้ มีปัญหาเกิดขึ้นต้องแก้ไขด้วยตนเองได้

ถ้าอะไรเกิดขึ้นแล้วคิดถึงพ่อถึงแม่ไว้ก่อน รู้ไว้เลยว่ายังไม่โต เพราะฉะนั้น..ตัวใหญ่แค่ไหนก็ยังไม่โต ก็ยังต้องเป็นเด็กต่อไป ยกเว้นว่าเราสามารถทำอะไรด้วยตนเอง ยืนหยัดด้วยตนเอง มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นสามารถแก้ไขด้วยตนเอง ทำมาหากินด้วยตนเองไม่ต้องพึ่งใคร พ่อแม่ตายลงไปเดี๋ยวนั้น เราอยู่ได้ อันนั้นเป็นผู้ใหญ่แน่นอน

ส่วนใหญ่ที่มีปัญหาเพราะวัยรุ่นเป็นวัยที่ฮอร์โมนกำลังล้น พลังงานเหลือเฟือ อยากทำนั่นอยากทำนี่ อยากมีอิสระ แต่พอลูกถึงวัยรุ่น พ่อแม่ก็ถึงวัยทองพอดี กลายเป็นคนหนึ่งเกิน คนหนึ่งขาด... ทีนี้พอคนหนึ่งเกิน พอคนหนึ่งขาด ก็เลยกลายเป็นเข้ากันยาก ถ้าพ่อแม่ไม่ได้ฝึกกำลังใจให้ทรงตัวมั่นคง ไปใช้อารมณ์กับลูก ก็จะแย่ ถ้ากำลังใจมั่นคง ใช้เหตุใช้ผล ลูกเขาจะให้ความเคารพนับถือมากกว่า