หลังจากแม่ชีเคิ่ลกล่าวคำขอบวชแล้ว พระอาจารย์ให้โอวาทว่า "ตอนนี้เราเป็นอุบาสิกาคือแม่ชี มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งที่ระลึกตลอดชีวิต ไม่ได้แต่รักษาศีล ๘ อย่างเดียว ยังต้องรักษากาย วาจา ใจ ของเราให้อยู่ในกรอบ เป็นผู้ไม่กล่าวร้ายในพระพุทธ ในพระธรรม ในพระสงฆ์ เป็นผู้ไม่ด่าว่าพระภิกษุสามเณร เป็นผู้ที่ไม่ขวนขวายเพื่อการเสื่อมลาภของพระภิกษุสามเณร เหล่านี้เป็นต้น สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ค่อย ๆ ศึกษากันไป รู้แต่ว่าชีวิตของเราตั้งแต่บัดนี้ มีแต่มุ่งหน้าอย่างเดียว ถอยหลังไม่ได้แล้ว
คุณแม่ตัดใจได้ไหม ? ลูกเขาไม่ได้ไปตายสักหน่อย สิ่งที่เขาทำถือว่าเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว เราเป็นพ่อเป็นแม่เป็นญาติก็อนุโมทนา ความดีนี้เราไม่ได้ทำด้วยตนเอง แต่ว่ามีคนอื่นทำแล้ว เราก็พลอยยินดีด้วย คอยให้การสนับสนุน ส่วนคนทำเอง เมื่อตั้งใจแล้วว่าจะมาบนทางสายนี้ ก็ต้องไปให้เต็มกำลังของตัวเอง"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 20-05-2012 เมื่อ 03:22
|