[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "สมัยนี้รองเท้าส่วนใหญ่ใช้การหล่อขึ้นรูป โดยเฉพาะบรรดารองเท้าแตะ สมัยที่อาตมาธุดงค์อยู่ รองเท้าที่ค่อนข้างจะกระชับ มีที่ล็อกนิ้วเท้า มีที่ล็อกส้นเท้า ส่วนใหญ่พื้นรองเท้าจะเป็นคนละชิ้นกับตัวรองเท้า พอเจองานหนัก ๆ เจอเดินป่าเข้าไปก็หลุดไปคนละส่วน

ฉะนั้น...สมัยก่อนการธุดงค์ สิ่งที่พระแนะนำต่อกันมา ก็คือ ถ้าใส่รองเท้าเข้าป่าให้ใช้รองเท้าแตะ ถ้าไม่ใช่ตราช้างดาวก็ให้เป็นตราดาวเทียม เพราะว่าค่อนข้างจะทนกว่ายี่ห้ออื่น ขณะเดียวกันถ้าหากว่าฝนตก ฟืนเปียก ก่อติดยาก ก็ปาดเอาพื้นรองเท้าออกมาชิ้นเล็ก ๆ เป็นเชื้อไฟที่ดีที่สุด เพราะว่าติดแล้วดับยาก ช่วยให้สามารถก่อไฟได้ง่าย

ถ้ามีรองเท้าที่หล่อขึ้นรูปทั้งชิ้นแบบปัจจุบันนี้ น่าจะทำให้การเดินธุดงค์สะดวกสบายกว่านี้มาก เสียดายว่ายุคสมัยไม่ทันกัน เทคโนโลยีไม่ทันกัน เพราะฉะนั้น...รองเท้าที่เขาทำไว้ใส่ในเมือง พอไปเดินในป่าก็หมดสภาพเลย ยิ่งรองเท้าประเภทรองเท้าหนัง ไม่ว่าจะเป็นหนังแท้หรือหนังเทียมก็ตาม พอโดนน้ำแล้วหลุดเป็นชิ้น ๆ หมด ถ้าแบบไหนทนได้ เมื่อตากแห้งก็เกิดอาการกัดแหลกขึ้นมาอีก เพราะว่าเวลาหนังโดนน้ำแล้วจะยืดขยาย พอตากแห้งก็หดตัวใหม่ กัดเท้าเป็นแผลหมด"