[เถรี]

"สมัยที่อยู่เกาะพระฤๅษี อาตมาเลี้ยงอีเห็น เลี้ยงดีเกินไปตัวใหญ่เกือบเท่าหมา ถึงเวลาก็เล่นกับหมาจนชิน พออาตมาไม่อยู่ก็ไปเล่นกับหมา โดนหมาขย้ำตาย เพราะว่าตอนที่อยู่ พอเห็นหมาทำท่าเอาจริง อาตมาก็จะตวาดห้าม พอกลับไปคนงานเขารายงานว่า "หลวงพ่อครับ...อีเห็นโดนหมากัดตายแล้ว" ถามว่า "มึงทำอย่างไร ?" "เอาไปฝังครับ" "ทำไมโง่อย่างนี้วะ..ไม่เอาไปผัดเผ็ด..!"

พวกนั้นก็เอ๋อรับประทาน ตอนเลี้ยงเห็นรักนักรักหนา แต่พอตายกลับจะกิน..! บอกว่าให้รู้จักแยกแยะด้วย เลี้ยงเขารักเขาก็เป็นเรื่องปกติ แต่ต้องรู้ว่าพลัดพรากตายจากเป็นเรื่องธรรมดา ในเมื่อตายแล้วทำประโยชน์ได้มากที่สุดอย่างไรก็ทำไป บางคนบอกว่าเลี้ยงมากับมือกินไม่ลง บอกถ้ากินไม่ลง เอ็งทำมา เดี๋ยวข้าจะกินเอง..!

เมตตากรุณาเป็นของดีแต่ต้องมีอุเบกขาด้วย ไม่อย่างนั้นจะกลายเป็นเรายึดติด ถ้าเมตตาเกินประมาณเจอบุคคลบางประเภท ได้คืบจะเอาศอกไม่รู้จบ ถึงเวลาสงสาร โดนเขาหลอกหมดไปหลายล้าน เดี๋ยวนี้ฉายาเพราะมาก "ดาโดนหลอก" รู้จักกันวันเดียวแต่งงานกัน จะบอกว่าไม่ได้แต่งเพราะเห็นแก่เงิน คงไม่มีใครเชื่อ อย่าไปนินทาเขามาก เดี๋ยวจะโดนกับตัวเอง...!"