[เถรี]

"คราวนี้พวกเราเคยชินกับการอาบน้ำ เช้า กลางวัน เย็น กลางคืน ถ้าไปเจอ ๑๕ วันอาบได้ครั้งหนึ่งก็ตาย แต่ถ้าเราเคยชินกับการอาบน้อย ๆ นาน ๆ ที ร่างกายก็จะปรับได้ เหมือนกับบรรดาพวกบุชแมนที่อยู่ในทะเลทราย ไม่ต้องพูดถึงน้ำอาบหรอก น้ำกินยังหายากเลย เขาอยู่ของเขาได้โดยไม่ต้องอาบน้ำ เพราะว่าร่างกายปรับเอง พอถึงเวลารู้สึกว่าตัวสกปรก ก็เอาฝุ่นทรายขึ้นมาถูตัวขัดตัวหน่อยหนึ่ง แล้วปัดทิ้งไปก็ใช้ได้แล้ว เป็นพวกเราบ้างก็คงจะพิลึก

เขาทำได้เพราะว่าบ้านเขาร้อนแห้ง อย่างของอินเดียแบบนั้นอากาศแห้งจัดมาก ผู้หญิงเขาซักส่าหรีเสร็จสะบัด ๆ แล้วคลี่กางไว้เหนือหัว พักเดียวก็แห้งแล้ว อากาศไม่มีความชื้น แต่บ้านเราความชื้นในอากาศมีมาก พอถึงเวลาความชื้นในร่างกายระเหยออกไปชนกับความชื้นของอากาศ ถ้าไปไม่ได้ก็จะกลายเป็นเหงื่อ ในเมื่อพวกเรามีเหงื่อมาก ไม่อาบน้ำก็ไม่ไหว แต่ของเขาไม่มีเหงื่อเลย เพราะฉะนั้น การห้ามอาบน้ำก่อน ๑๕ วัน พระองค์ท่านถึงได้ห้ามเฉพาะมัธยมประเทศ คือประเทศที่เป็นส่วนกลางของอินเดีย

อย่างของพวกเราถ้านับก็เป็นปัจจันตประเทศ เป็นประเทศชายขอบ ถ้าปัจจันตประเทศให้อาบได้เป็นนิตย์ ไม่ต้องอาบัติ ก็คือไม่ปรับว่าศีลขาด"