[เถรี]

"ตอนนี้อีกท่านหนึ่งก็คือหลวงพ่อสมปอง ต้องบอกว่าเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก ไม่นึกว่าท่านจะทรมานมานานขนาดนี้ ๒๐ กว่าเกือบ ๓๐ ปี ปกติคนเป็นมะเร็งไม่น่าจะอยู่ได้นานขนาดนี้ แต่ท่านก็อยู่ของท่านมาได้

เหตุที่อาตมารู้ชัดก็เพราะว่าช่วงที่ท่านเป็นใหม่ ๆ ท่านมาถามว่ามีไผ่ดำที่ไหนบ้าง ไม่ใช่ไพลนะ ไผ่...ต้นไผ่ ท่านมาถามว่า “หลวงพี่เดินป่ามามาก เจอไผ่ดำที่ไหนบ้าง ?” ก็บอกท่านว่าเคยเจอที่ดอยอ่างขาง “ช่วยหาให้หน่อยครับ ผมจะเอามาทำยา” ถามท่านว่าจะรักษาอะไร ? “มะเร็งครับ” ก็ไม่น่าเชื่อว่า...จากที่ท่านรู้ตัวว่าเป็นมะเร็ง มาจนถึงปัจจุบันนี้ ลากยาวมาได้ ๒๐ กว่าปี เพราะว่าปกติที่รู้ก็คือ มักจะไปภายในไม่กี่ปี

โดยเฉพาะถ้าเป็นมะเร็งตับ กว่าอาการจะออกก็มักจะระยะสี่ไปแล้ว เกินกำลังที่หมอจะรักษา คราวนี้ที่กล่าวมาก็คือว่าธรรมดาของร่างกายเป็นรังของโรค และสภาพอากาศที่เปลี่ยนทำให้ร่างกายปรับตามไม่ทัน ธาตุสี่แปรปรวน เพราะยิ่งอายุมาก ๆ เลือดลมอ่อนโทรม ไม่ได้ไหลคล่องเหมือนกับหนุ่ม ๆ สาว ๆ เผลอเมื่อไรก็มักจะไปเลย"