[เถรี]

โดยเฉพาะช่วงนี้ต่างประเทศมีศึกมีสงครามรอบไปหมด ถ้าหากว่าบ้านเรารักใคร่สามัคคีสงบเรียบร้อยได้ จะเป็นเรื่องที่อัศจรรย์มาก เนื่องเพราะว่าแม้แต่แข่งกีฬาเรายังเชียร์คนละทีม เรื่องระหว่างประเทศก็เหมือนกัน

เรื่องระหว่างประเทศเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ต้องปล่อยให้พวกเซียนในด้านการทูตเขาไปจัดการกัน พวกนั้นเขาเก่ง เขาพูดชัดแต่เตะไม่ถึง..! สามารถที่จะแก้ตัวได้ทุกรูปแบบ ซึ่งไม่ใช่นิสัยของพวกเรา เรามีอะไรก็ว่ากันตรงไปตรงมา ดังนั้น..เรื่องอะไรที่จะกระทบกระเทือนเป็นวงกว้าง เราพูดน้อยลงหน่อยก็ได้

ในเรื่องของการทอดผ้าป่า อันดับแรกเลยคือผ้า ผ้าก็คือผ้าไตรจีวร ความจริงคำว่า จีวร ในภาษาพระคือ ผ้าที่กว้างคืบยาวคืบขึ้นไป เรียกได้เลยว่าจีวร แม้กระทั่งจีวรผืนใหญ่ ๆ ที่เห็น โยมก็จะเห็นว่าเย็บต่อขึ้นมาจากผ้าผืนเล็ก ก็จะมีที่เขาเรียกมณฑลก็คือช่วงยาวหน่อย อัฑฒมณฑลก็สั้นลงมาครึ่งหนึ่ง กุสิเป็นแนวคั่นที่ยาว อัฑฒกุสิแนวคั่นที่สั้น แล้วก็มีอนุวาตก็คือขอบผ้า เรื่องพวกนี้ฟังไว้เฉย ๆ ไม่ต้องจำ..เดี๋ยวปวดหัว..!

เหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะว่าพระของเราเมื่อสละครอบครัวออกบวช ไม่ได้ช่วยเหลืออะไรทางบ้านแล้ว พระพุทธเจ้าไม่อยากให้ไปรบกวนญาติพี่น้องของตนเอง ก็เลยให้เสาะหาบริขารเอง แม้กระทั่งผ้าผ่อนท่อนสไบที่คนเขาทิ้งแล้ว เอามาซัก เอามาตัด เอามาเย็บ เอามาย้อม เอามาทำเป็นจีวรใช้งาน ซึ่งสมัยก่อนก็ประเภทกระดำกระด่างไปทั้งตัว เพราะว่าบางทีสีก็ไม่เท่ากัน ผ้าก็ไม่เหมือนกัน ถึงเวลาย้อมก็ติดเข้มบ้างอ่อนบ้าง แต่ว่าเป็นการสอนให้พระของท่านสมถะ รู้จักเพียงพอในสิ่งที่ตนเองหาได้