[เถรี]

ให้ทุกคนขยับนั่งในท่าที่ตัวเองสบาย ตั้งกายให้ตรง กำหนดสติอยู่ที่ลมหายใจเข้าออกของเรา หายใจเข้า...ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเรา ไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก...ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเรา ไหลตามลมหายใจออกมา จะจับการกระทบของลมฐานเดียวก็ได้ สามฐานก็ได้ เจ็ดฐานก็ได้ แล้วแต่ความชำนาญของตน จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ที่เราเคยทำมาแต่เดิม

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ที่ ๓ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๕๙ ที่อยากจะเตือนในวันนี้ ก็คือ การปฏิบัติกรรมฐานของเรานั้น ต้องเป็นไปเพื่อการละกิเลส โดยมีเป้าหมายก็คือการหมดกิเลสเข้าสู่พระนิพพานเท่านั้น ส่วนอื่น ๆ เป็นส่วนเกินทั้งสิ้น โดยเฉพาะการรู้เห็นต่าง ๆ เพราะว่าส่วนใหญ่แล้วมักจะพาให้เสีย

เนื่องจากว่าอารมณ์ในการรู้เห็นนั้นมีอยู่ ๒ ระยะ ก็คือในระยะของอุปจารสมาธิกับในระยะของฌาน ๔ ละเอียด ในระยะของอุปจารสมาธินั้น เปรียบเหมือนว่าเราอยู่ในบ้านที่มี ๒ ชั้น ชั้นบนกับชั้นล่าง มีความกว้างยาวและวัสดุตกแต่งเหมือนกันหมดทุกอย่าง อุปจารสมาธิก็คือบ้านชั้นล่าง ส่วนฌาน ๔ ก็คือบ้านชั้นบน เมื่อเราเข้าไปถึง มีสิ่งใดอยู่เราก็สามารถรู้เห็นในสิ่งนั้นได้ แต่ถ้าอยู่ในระหว่างของการขึ้นบันไดจากชั้นหนึ่งไปชั้นสอง ก็คือ อยู่ในระหว่างของฌานที่ ๑ ที่ ๒ ที่ ๓ เราก็จะไม่รู้เห็นอะไร