[เถรี]

ถาม : ยังมีอะไรพิเศษอีกไหมครับ ?
ตอบ : อันนั้นเป็นเรื่องปกติ ความสำเร็จยังไม่ถือว่าพิเศษอีกหรือ จริง ๆ แล้วน้อยมากนะที่ท่านจะให้ลักษณะนี้ แต่อย่าลืมว่าทุกอย่างจะเป็นไปได้ก็ต่อเมื่อเราสร้างเหตุไว้ดี ถ้าสร้างเหตุไม่ดีผลก็ไม่เกิด ที่ท่านบังคับให้เราภาวนาตามกำลังวันก็ดี หรืออธิษฐานเสร็จแล้วให้ภาวนาคาถาก็ดี ก็คือการที่เราสร้างบุญของเราขึ้นมาเพื่อรองรับ ถ้ากำลังไม่พอ คนอื่นได้เราก็ไม่ได้ หรือไม่ก็คนอื่นได้เร็วเราอาจจะได้ช้า ไม่ใช่ว่าให้แล้วจะได้เหมือน ๆ กันหมด ให้แล้วต้องขยันด้วย

ถามว่าบรรดาพี่ ๆ ก่อนจะเข้าวัดท่าซุงได้ ต้องได้มโนมยิทธิแล้วทุกคน ทำไมต้องรอให้อาตมาบอก ? ก็คือส่วนใหญ่ท่านไปในลักษณะถึงเวลาก็พอใจแค่นั้น แต่อาตมาไม่ใช่ ต้องซ้อมแล้วซ้อมอีก ซ้อมจนโดนครูฝึกไล่ ในเมื่อซักซ้อมไม่เลิก ความคล่องตัวก็มีมากกว่าเขาหน่อยหนึ่ง

สมัยก่อนนั้นหลวงพี่อาจินต์จะเป็นอาจารย์สอนมโนมยิทธิอยู่ ถ้าหลวงพี่อาจินต์เข็นไม่ไหวจะไปตามหลวงตาวัชรชัยมาช่วย ถ้าหลวงพี่กับหลวงตาเข็นไม่ไหวก็จะเอารถมารับอาตมา เพราะมีลูกศิษย์บางคนที่หนักจริง ๆ ส่วนใหญ่พวกนี้จะมาสายพุทธภูมิ แล้วก็จะเป็นคนของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน ต้องมานึกว่าขนาดสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังเข็นไม่ไป แล้วหลงมาถึงรุ่นเรานั้นจะขนาดไหน ?