[คิมหันต์]

ตื่นเที่ยงคืน เสียงเขียดร้องแอด ๆ อยู่ใต้แพ แสงจันทร์นวลกระจ่าง นั่งภาวนาจนตีสี่ เจ้าของแพลุกขึ้นก่อไฟหุงข้าวควันโขมง รมจนทุกคนตื่นกันหมด อาตมาลุกไปล้างหน้าแปรงฟัน ทุกคนจึงพากันลุกตาม คุณยายเล็กหวีผมเกล้ามวยเรียบร้อย แล้วกราบเท้าคุณยายใหญ่อีกครั้ง สิ่งใดที่ทำเป็นประจำจนชิน ก็จะทำได้ง่ายอย่างนี้แหละ...
อาหารเช้าพร้อม เขายกโต๊ะเตี้ยมาตั้งตรงหน้า แกงปลาเล็กปลาน้อยก้างเยอะเป็นบ้าเลย โกยอาหารลงท้องเพื่อร่างกายไปอีกวัน ท่านทนงศักดิ์ขอจ่ายค่าอาหารเอง บอกว่าแค่ ๖๕๐ จั๊ต ซื้อสมุดได้ตั้งสี่ร้อยเล่ม นับว่าถูกสุด ๆ เออ..ถ้าไปไม่ทันผมจะยกให้คนอื่นซะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย..!

บินสูงแค่นี้ดันยิงไม่ถูก เอ๊ะ..นี่เราคิดเบียดเบียนเขาแล้วนี่หว่า..!

เจ็ดโมงเช้านายท้ายมาตามให้ลงเรือ เจ้าประคุณเถอะ..มันเอาผู้โดยสารมาจากไหนกันวะ..? ทั้งผู้หญิงผู้ชายตั้งยี่สิบกว่าคน สัมภาระอีกกองพะเนินเทินทึก จะมีที่ให้อาตมานั่งบ้างหรือไม่นี่ ? บอกลาท่านทนงศักดิ์แล้วเรือของเราออกมาก่อน ออกเร็วก็ดีไปอย่าง มันจะได้ถึงเร็วหน่อย...

ฝ่าสายหมอกมาถึงด่านกะเหรี่ยงราวเจ็ดโมงครึ่ง จ่ายค่านักเลงแล้วไปต่อ นกกระแตหาดบินวนร้องลั่นเหนือหัว เด็กหนุ่มที่หัวเรือคว้าหนังสติ๊กมายิง แต่ฝีมือมันไม่เอาไหน จั่วได้แต่ลม ถ้าเป็นอาตมาสมัยเด็กเท่ากับเขา บินสูงแค่นี้รับรองว่าตำพริกแกงรอเอาไว้ได้เลย...