[เถรี]

พระอาจารย์เล็ก : คำว่า “พอได้” ของหลวงตานี่สร้างอาตมาขึ้นมาทั้งคน ตั้งแต่ก่อนบวชจนกระทั่งบวชแล้ว ๕-๖ พรรษาแรก อาตมาอาศัยหลวงตาวัชรชัยท่านมาตลอด

การปฏิบัติกว่าจะมั่นคงและชัดเจนได้ต้องหกล้มหกลุก ผ่านประสบการณ์มามากต่อมากด้วยกัน ในส่วนของการรู้เห็น ไม่ใช่การได้มรรคผล หลังจากที่เขี้ยวชนเขี้ยว จนกระทั่งพี่น้องเขาเบื่อหน้ากันทั้งวัดแล้ว พวกเราก็สรุปได้ว่า “ใครวางก่อน..สบายก่อน”

การรู้เห็น..เรื่องของฤทธิ์เรื่องของอภิญญา ไม่ได้เกี่ยวอะไรของมรรคผลเลย จะเกี่ยวอยู่อย่างเดียวก็คือว่า อาศัยสิ่งทั้งหลายเหล่านั้นเพื่อให้ได้มรรคผล แต่สิ่งทั้งหลายเหล่านั้นไม่ใช่ไม่มีผลเลย อาตมาถึงได้ชื่นชมตุ๊พ่อสิงห์มาตั้งแต่แรกจนถึงทุกวันนี้ เพราะว่าตุ๊พ่อท่านเย็นโดยธรรมชาติ เข้าใจคำว่าเย็นโดยธรรมชาติไหม ? พวกเราตั้งแต่รู้จักตุ๊พ่อมา มีใครเห็นท่านโกรธบ้าง ? ถ้าใครเคยเห็นนี่โชคดีจริง ๆ อาตมายังไม่เคยได้เห็นเลย

นี่คือลักษณะของคนที่มีธรรมะอยู่ในใจ ท่านจะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ตาม สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เป็นไปโดยธรรมชาติเองแล้ว แต่ว่าพวกเรานี่ต้องพยายามทำให้มี พยายามทำให้เกิด กว่าจะแผ่เมตตาได้ต้องเข้าสมาธิ กดโทสะกันแทบเป็นแทบตาย กว่าโทสะจะยอมสงบลงแล้วแผ่เมตตาได้ แต่อย่างของตุ๊พ่อสิงห์นี่ท่านไม่ต้อง ท่านเป็นโดยธรรมชาติ ท่านมีเมตตาให้กับสรรพสัตว์ทั้งหลาย โดยเฉพาะบรรดาลูกศิษย์ทั้งหลายโดยเสมอหน้ากัน

นี่คือสิ่งที่อยากให้พวกเราแยกแยะให้ออก พระพุทธเจ้าถึงไม่สนับสนุนให้พระภิกษุแสดงอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ เพราะว่าถ้าเราไปติดตรงฤทธิ์ตรงปาฏิหาริย์เมื่อไร โอกาสที่จะเข้าถึงมรรคผลของเราจะหมดไปทันที เนื่องจากว่าเราไม่ได้เคารพพระรัตนตรัยจากใจจริง แต่เราไปยึดอยู่ตรงฤทธิ์ตรงเดชนั้น ในเมื่อเราเข้าไม่ถึงคุณพระรัตนตรัยอย่างแท้จริง โอกาสที่จะได้มรรคได้ผลก็ไม่มี พระพุทธเจ้าท่านถึงได้ห้ามไว้

ถ้าหากว่ารู้จริง สามารถใช้เสริมกำลังใจให้กับบุคคลไหนได้ก็ใช้ไป แต่อย่าไปบอกเขา ขณะเดียวกันถ้าไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวข้องกับมรรคกับผล ที่เกี่ยวกับการรักษาศรัทธาญาติโยมแล้ว เราขืนใช้ไปเมื่อไรท่านปรับโทษ แล้วเป็นการปรับโทษที่ไม่ได้ระบุด้วยว่าโทษเท่าไร สามารถปรับได้ตั้งแต่ต่ำสุดยันสูงสุดเลย