[เถรี]

อาตมาเคยเล่าให้ฟังว่า ตัวเองตั้งใจปฏิบัติเอาแค่ปฐมฌานอย่างเดียว ชีวิตนี้ต้องการแค่นี้ ตั้งใจว่าถ้าได้ปฐมฌานเมื่อไร จะรวบรัดตัดตรงเข้าหาความเป็นพระโสดาบันเลย แต่ความที่อยากได้จนเกินไป..ทำเกิน กำลังใจไม่ตรงร่องสักที จนกระทั่ง ๓ ปีผ่านไป..เหนื่อยเต็มทีแล้ว ได้ไม่ได้ก็ช่างมันเถอะ พอคิดแค่นี้ก็ลงจุดพอดีเลย

นี่คือสิ่งที่อยากจะยกเป็นตัวอย่างว่า เราจับเอาจุดใดจุดหนึ่งขึ้นมา แล้วมุ่งไปให้ถึงเป้าหมายของเรา ถ้าเราสามารถทำได้ อันดับแรก...พาตัวเราพ้นจากอบายภูมิ อันดับที่สอง...ก้าวเข้าใกล้พระนิพพานที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ อันดับที่สาม...แบ่งเบาภาระของพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่าน ไม่ต้องมาจ้ำจี้จ้ำไชสั่งสอนเรา อันดับสุดท้าย...เป็นการช่วยพยุงรักษาพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรืองสืบไป เพราะเราปฏิบัติแล้วได้ผลจริง ๆ

ดังนั้น..จงอย่าตีอวนเอาปลาทั้งทะเล เรากินไม่หมดหรอก เอาแค่ตัวเดียว ชอบใจตัวไหนเล็งเอาไว้เลย ถ้าโยมเคยดูสารคดีสัตว์ป่าของทางด้านแอฟริกา จะเห็นว่าสิงโตก็ดี เสือชีตาห์ก็ตาม เมื่อล่าสัตว์จะพุ่งเข้าไปหาสัตว์ทั้งกลุ่มเป็นสิบ ๆ ตัว แต่สิงโตหรือเสือชีตาห์จะเล็งเอาตัวเดียว แล้วไม่เปลี่ยนเป้าเด็ดขาด เพราะสัตว์ทั้งหลายที่วิ่งอยู่สับสนไปหมด ถ้าเปลี่ยนเป้าก็จะพลาด สิงโตหรือเสือชีตาห์ไม่เคยเปลี่ยนเป้าหมาย การล่าจึงประสบความสำเร็จเกิน ๘๐ เปอร์เซ็นต์

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า การแสดงธรรมของพระองค์ท่านเหมือนราชสีห์จับเหยื่อ จะเป็นเหยื่อตัวใหญ่หรือตัวเล็กก็ทุ่มสุดกำลังเหมือนกัน ดังนั้น..พระองค์จึงไม่พลาด เทศน์เมื่อไรก็มีบุคคลได้มรรคได้ผล ของพวกเราต้องเล็งเป้าให้ชัด ๆ เป้าคำว่าพระนิพพานถ้าไกลเกินไป เรามาดูแค่ศีล สมาธิ ปัญญาของเรา เลือกเอาจุดที่เรายังพร่องอยู่แล้วตั้งหน้าตั้งตาทำไป อ้าว...ตอนนี้กระแสมาแล้ว ขอให้หลวงตาท่านว่าต่อ...