[โอรส]

ถาม : กำหนดกรรมฐานให้หน่อยเจ้าค่ะ ?
ตอบ : ความจริงของเราสบายอยู่แล้ว เพราะว่าเราทำเอาไว้มาก

วิธีที่ง่ายที่สุดก็คือว่า ให้ส่งจิตไปกราบพระบนพระนิพพาน แล้วอยู่ที่นั่นให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ สภาพจิตจะผ่องใสอยู่ตลอดเวลา แล้วอีกอย่างหนึ่ง ถ้าเราเบื่องานอื่น หนีไปอยู่ตรงนั้นใครก็กวนไม่ได้ ผีก็กวนไม่ได้ เทวดาก็กวนไม่ได้ วิธีหนีอยู่ตรงนั้นแหละ หนีให้นานที่สุดแล้วกัน ลงมาเมื่อไรก็โดนเมื่อนั้น ...(หัวเราะ)...

ถาม : บางครั้งพอขึ้นไป เมื่อกลับลงมาร่างกายเกิดอาการตัวชา ทำอย่างไรดีเจ้าคะ ?
ตอบ : เป็นเรื่องปกติ แต่ระวังเอาไว้นิดหนึ่งว่า อย่างน้อย ๆ ให้ปิดประตูใส่กลอนไปเลย ถ้าเปิดไว้เดี๋ยวจะโดนยำเละแบบอาตมา

อาตมาป่วยจนทนไม่ไหว ก็ใช้วิธีเข้าสมาธิหลบ ทั้งพระและแม่ชีเห็นว่าไม่หายใจ เห็นว่าแข็งไปทั้งตัว ก็จัดแจงขยำกันเละเทะไปเลย ตื่นขึ้นมานี่แสบไปทั้งตัว เขาคิดว่าเลือดลมไม่เดินแล้ว ใช้ผ้าชุบน้ำร้อน ถูกันใหญ่ ผ้าถูเฉย ๆ ก็จะแย่แล้ว ยังชุบน้ำร้อนเข้าไปด้วย ตื่นขึ้นมาสงสัยว่าเป็นอะไรแสบไปทั้งตัว หนังเป็นขุยหมดเลย นี่อาตมายังต้องใช้ครีมทาผิวอยู่ตลอด เพราะยังไม่หาย โดนไปทีนี่ผิวคงหมดน้ำมันไปเลย ต้องมาค่อย ๆ เติมกันใหม่

ใช้วิธีนี้ดีที่สุด คือ ถ้าเราเบื่อโลกมาก ๆ ก็หนีไปอยู่พระนิพพาน อยู่ในจุดนั้น ใคร ๆ ก็ไม่กวนด้วย แต่ว่าจริง ๆ แล้วก็คือสงเคราะห์คนไปเถอะ เราอยู่ในโลกมนุษย์ ถ้านับไปแล้วมีเวลาน้อยเหลือเกิน ในเมื่อเวลาน้อย มีโอกาสจะช่วยเหลือใครเขาได้ก็ช่วยสงเคราะห์เขาหน่อย...


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนพฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๔๕