[นายกระรอก]

พระอาจารย์กล่าวว่า “มีญาติโยมถวายผ้าคลุมไหล่มาเป็นร้อยผืนแล้ว แต่อาตมาไม่ได้ใช้ เพราะว่าเวลาหนาวอาตมาลากผ้าห่มไปแทน ผ้าคลุมไหล่ผืนเล็กไป ดังนั้น..ถึงเวลาโปรดอย่าน้อยใจ อาตมาไม่มีไฟธาตุเหลือ หนาวง่าย ผ้าคลุมไหล่เอาไม่อยู่หรอก..ต้องผ้าห่มเลย

แล้วผ้าห่มสมัยนี้ก็เจ้ากรรมนะ ทำไมถึงประหยัดขนาดนั้น ? เผลอหน่อยก็เท้าโผล่ อาตมาก็ว่าตัวเองไม่ได้สูงมาก ทำไมทำผ้าห่มเล็ก ๆ กัน ขอสัก ๓ เมตรไม่ได้หรือ ? โดยเฉพาะตอนไปญี่ปุ่น เท้าโผล่ไปเกือบศอก คือผ้าห่มกับเตียงจะเท่ากันพอดี ส่วนของอาตมานอนแล้วเท้าล้นเตียงไป คือญี่ปุ่นเขาก็ทำตามหุ่นของเขา ไม่ได้ทำสำหรับของเรา ไปเช่าอพาร์ตเมนท์เขานอน ปรากฏว่าเท้าโผล่..หนาว เจ้าที่ก็ยืนมองอยู่อย่างเดียว หนาวจะตายชัก ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรก็เลยประท้วง ช่วยกันหน่อยสิวะ ปรากฏว่าอุ่นสบายเหมือนนอนอยู่ที่วัด ตื่นสายเลย..!

อาตมาถ้านอนห้องมีเครื่องปรับอากาศจะเปิดที่ ๒๗ องศา แล้วอากาศ ๔-๕ องศานี่ ไม่ตายก็บุญโขแล้ว”