[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ในพระไตรปิฎกมีพราหมณี คือพราหมณ์ผู้หญิงท่านหนึ่ง ชื่อ ธนัญชานีพราหมณี มีชื่อปรากฏอยู่หลายพระสูตรด้วยกัน เป็นคนที่นับถือพระรัตนตรัย แต่ก็ไม่ได้ทิ้งศาสนาพราหมณ์เดิมของตัวเอง

วันหนึ่งขณะที่ยกอาหารไปประเคนให้พวกบรรดาพราหมณ์ได้ฉันกัน ก็สะดุดล้ม ด้วยความที่เคยชินเธอก็อุทานว่า “นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ” พวกพราหมณ์ได้ยินก็โกรธ บอกว่า “อีหญิงถ่อยนี่ สรรเสริญคุณพระสมณโคดมอยู่ได้ทุกวัน เราจะไปยกวาทะ ว่าพระสมณโคดมเก่งแค่ไหน” พูดง่าย ๆ ก็คือว่าจะไปโต้วาทีแข่งกัน

ธนัญชานีพราหมณีอุตส่าห์เตือนว่า “ท่านทั้งหลายอย่าได้ไปเลย เราไม่เห็นใคร ๆ ทั้งในมนุษยโลก เทวโลก ตลอดถึงมาร พรหมทั้งหลาย จะสามารถยกวาทะขึ้นให้กับพระสมณโคดมได้” พูดง่าย ๆ ก็คือ ไม่มีใครที่ไปโต้วาทีแล้วชนะ

พราหมณ์ก็ไม่เชื่อ ไปถึงก็ตั้งคำถามในลักษณะปุจฉา-วิสัชนาว่า “ดูก่อนสมณโคดม บุคคลกำจัดอะไรจึงมีความสุข ? บุคคลต้องฆ่าอะไรจึงจะมีความสุข ? ท่านเองสรรเสริญในการกำจัดธรรมอะไร ?” พระพุทธเจ้าท่านบอกว่า “ฆ่าความโกรธจึงมีความสุข บุคคลสามารถกำจัดความโกรธได้จึงจะเข้าถึงความสงบ พระอริยเจ้าทั้งหลายสรรเสริญการกำจัดเสียซึ่งความโกรธ ซึ่งเป็นรากเหง้าของความทุกข์ มีรากเป็นพิษ” ตกลงพราหมณ์หงายท้องตึงกลับมา ไปด้วยความโกรธ ก็เลยโดนตอกหน้ากลับมา"