[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๒๘ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ ทั้ง ๆ ที่อยู่วัด แต่กระผม/อาตมภาพก็ไม่สามารถที่จะปลีกตัวไปทำวัตรค่ำทั้ง ๒ รอบ ซ้ำยังต้องมาบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนในสำนักงานเจ้าอาวาสนี้ด้วย..!

เนื่องเพราะว่ากระผม/อาตมภาพต้องเข้าประชุมพระสังฆาธิการในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔ ประจำเดือนพฤศจิกายน ๒๕๖๖ นี้ ตั้งแต่บ่ายโมง เพิ่งจะปิดประชุมไปเมื่อครู่นี้เอง หลังจากนี้ก็จะต้องประชุมคณะกรรมการขับเคลื่อนโครงการสร้างความปรองดองสมานฉันท์ด้วยหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา (หมู่บ้านรักษาศีล ๕) ระดับหน (กลาง) ต่อไป คาดว่าวันนี้ไม่หนี ๓ ทุ่มกว่าที่จะประชุมเสร็จ

อาศัยช่วงว่างระหว่างงานประชุม ๒ ครั้ง ไปล้างหน้า เช็ดตัวเสียนิดหน่อย เนื่องเพราะว่าอากาศทางทองผาภูมิเปลี่ยนแปลงแรงมาก ร่างกายน่าจะรับไม่ไหวที่จะอาบน้ำ ไม่ว่าจะร้อนหรือเย็น แล้วก็รีบมาบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุน เพื่อที่ญาติโยมซึ่งรออยู่ทั้งภายในประเทศและต่างประเทศ จะได้ไม่ขาดหายไปจากเรื่องราวที่อยากจะบอกจะเล่าให้กับท่านทั้งหลายได้ฟังกัน

สำหรับระยะนี้ท่านทั้งหลายที่เข้าไปทำบุญในกระทู้ต่าง ๆ ของห้องสะพานบุญ เว็บไซต์วัดท่าขนุน ก็จะเห็นว่ากระผม/อาตมภาพเอาแต่ของราคาแพง หลายหมื่นหรือว่าเป็นแสนออกมาจำหน่าย เพื่อให้ท่านทั้งหลายร่วมบุญสร้างพิพิธภัณฑ์วัดท่าขนุน และร่วมบุญทุนการศึกษาพระภิกษุสามเณร

เหตุที่เป็นเช่นนั้น อันดับแรกเลยก็เพราะว่ายังขาดปัจจัยที่จะต้องมอบให้กับทางผู้รับเหมาอีกหลายงวด และช่วงนี้ก็เป็นช่วงที่พระภิกษุสามเณรซึ่งเรียนอยู่มาเบิกค่าเทอม

แล้วอีกประการหนึ่งก็คือ วัตถุมงคลส่วนนี้เป็นส่วนที่กระผม/อาตมภาพตั้งใจที่จะเก็บเข้าพิพิธภัณฑ์ แต่ในเมื่อทางผู้ออกแบบพิพิธภัณฑ์ได้กำหนดเอาไว้แค่ชุด ๙ เครื่องรางสะท้านแผ่นดิน และอีก ๑๕ ชุดหลัก แต่ละชุดให้มีไม่เกิน ๕ ชิ้น เพื่อที่จะได้ไม่ไปกินพื้นที่ของห้องอื่น ๆ ซึ่งค่อนข้างจะจำกัด ไม่ว่าจะเป็นห้องเศรษฐกิจพอเพียงตามรอยศาสตร์พระราชาก็ดี ห้องหลวงปู่สายก็ตาม หรือว่าห้อง ๓๑ ภพภูมิ ๑ พระนิพพานของพระพุทธศาสนา เมื่อมีที่ให้จำกัด กระผม/อาตมภาพจึงเอาวัตถุมงคลส่วนที่เก็บไว้เพื่อที่จะเข้าพิพิธภัณฑ์ ออกมาให้ท่านทั้งหลายที่รู้จักของดีได้บูชากัน

แต่บางทีท่านทั้งหลายก็ไม่รู้จักว่าของดีนั้นเป็นอย่างไร กระผม/อาตมภาพเองก็ได้แต่นั่งหัวเราะ โดยที่คุยกับไอ้ตัวเล็กว่า "รู้ไหมว่าของบางชิ้น หลวงพ่อเสียดายมาก แต่ว่าก็ขึ้นอยู่กับบุญของคนที่เข้ามาว่ารู้จักของหรือไม่ ? เพราะว่ากว่าจะหามาได้แต่ละชิ้น บางทีก็ต้องใช้เวลาหลายสิบปี" แต่ท่านทั้งหลายผู้มีบุญ เข้ามาชะโงกดู พอเห็นแล้วชอบใจก็คว้าติดมือไปแล้ว อาศัยว่ามีทรัพย์สินเงินทองสักหน่อยเดียว เรื่องยากก็กลายเป็นเรื่องง่าย