[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "งานบรรพชาสามเณรที่ผ่านมา ญาติโยมส่วนใหญ่เห็นแล้วปลื้มใจ เพราะเณรเป็นร้อย ๆ เดินแถวบิณฑบาตยาว ๓๐๐-๔๐๐ เมตร รถติดทั้งตลาด บ้านไหนพอเห็นเข้า ตอนแรกก็ไม่ได้เตรียมของไว้ ต้องวิ่งไปหาของกันใหญ่ มีอยู่บ้านหนึ่งใส่มะพร้าวอ่อนมา ๒ ลูก ลองนึกดูว่าบาตรใบหนึ่งใส่มะพร้าวได้ลูกเดียว พอมะพร้าวอีกลูกมาจะทำอย่างไร ก็ต้องรอเขาเก็บใบเก่าออกก่อน

โยมเขาเห็นอาตมาอยู่หัวแถว เขาก็เอาบะหมี่ เอาน้ำ เอาขนม ทั้งหมด ๓ อย่างใส่มา อาตมาบอกว่าเอาชิ้นเดียว ถ้าใส่ครบชุดเดี๋ยวไม่ถึงท้ายแถว นี่ขนาดให้เณรบิณฑบาตวันละ ๑๐๐ รูปเท่านั้น อีก ๕๒ รูปให้อยู่ทำความสะอาดวัด แต่เณรอยากบิณฑบาตมากกว่าเพราะได้เงินเยอะดี โดยเฉพาะเณรตัวเล็ก ๆ

ตอนแรกบอกสามเณรมานพให้สึกแล้วบวชใหม่ จะได้มีพระอุปัชฌาย์เป็นเจ้าคุณ เณรไม่สนใจหรอก บวชแล้วเรื่องอะไรจะสึก ปรากฏว่าพอสึกแล้วบวชใหม่ เดินลงมาข้างล่าง โยมทำบุญไปเรื่อย ๆ นับปัจจัยได้เกือบพันบาท เณรมานพยิ้มแก้มปริ คราวนี้ให้สึกสักร้อยครั้งก็เต็มใจ..!

สามเณรมานพ (ซ้ายมือ) หัวหน้าเณรวัดท่าขนุน..!

อาตมาขอมติคณะสงฆ์ว่า เงินที่เณรบิณฑบาตนี้ ขอมอบให้เณรเอาไปใช้ตอนเป็นฆราวาสหลังจากสึกไปแล้วได้ คณะสงฆ์สาธุการให้ก็ไม่ติดหนี้สงฆ์แล้ว เณรก็เลยมีกำลังใจแย่งกันออกบิณฑบาต แต่พวกตัวเล็ก ๆ นี่อย่าให้เดินนำหน้านะ ถ้าเดินนำหน้า พระอด..!

บางคนเหมือนอย่างกับเกิดมาเพื่ออย่างนี้โดยเฉพาะ พอบวชเข้าไป โอ้โห..ดูดีไปหมด ญาติโยมเห็นแล้วอยากทำบุญ บางทีแถวเณรเดินเลยไปแล้วเป็นกิโล กว่าจะหาซื้อของได้ต้องวิ่งรถกระบะไปดักหน้า ไปใส่เอาข้างหน้าโน่น"