[เถรี]

ช่วงภาวนาวันละ ๓๐๐ จบนี่สามปีเต็ม ๆ เกินสามปีด้วย แต่นับตัดเอาเต็ม ๆ แค่สามปี แล้วช่วงวันละประมาณ ๑,๒๐๐ จบนี่เกือบสามเดือน ไม่ต้องทำอะไรเลย ตื่นตี ๓ ก็เริ่มเดินจงกรม ภาวนาไปด้วย สาย ๆ หน่อย ประมาณ ๗ โมงครึ่ง ๘ โมง ฉันหนึ่งมื้อ ไม่เกิน ๑๐ นาที ๑๕ นาที เสร็จแล้วก็เข้าที่เดินจงกรมภาวนาต่อ ไปเลิกเอาตอน ๑ ทุ่ม เริ่มตี ๓ เลิก ๑ ทุ่มทุกวัน เดินจงกรมจนพื้นเป็นร่อง ถ้าโยมอยากได้อย่างอาตมา ก็ต้องทำแบบนั้น

บางคนอาจจะเห็นว่าเมื่อสักครู่นี้ ญาติโยมยกขันใส่ประคำเข้ามา อาตมามีลูกประคำหลายสาย แต่ละสายนับจนเงาวาววับ อยากจะบอกว่า ตอนที่บังคับตัวเองให้ภาวนาคาถาเงินล้าน ที่บอกว่าวันละ ๓๐๐ จบเป็นอย่างน้อยอยู่ประมาณ ๓ ปีเศษนั้น อาตมานับจนประคำสายขาดมานับครั้งไม่ถ้วน..!

พอถึงเวลานับไป ๆ สายประคำเปื่อย ทนแรงนับไม่ไหว ก็ขาดร่วงกราว ต้องวิ่งไล่เก็บกลับมาร้อยกันใหม่ เสร็จสรรพเรียบร้อย ภาวนานับต่อ ส่วนใหญ่ก็ได้ประมาณเดือนกว่า ๆ ขาดอีกแล้ว นับจนลูกประคำหวายซึ่งจะมีเปลือกเป็นลอนเล็ก ๆ ลักษณะเป็นวงกลมหมุนรอบตัวเอง นับจนลื่นเป็นแก้วเลย นิ้วมือตัวเองก็ได้หนังด้านขึ้นมาสองเม็ดหนา ๆ ประคำเส้นนั้น โดนโยมขอผาติกรรมไป แบ่งกันอยู่ ๔ - ๕ คน ผลัดกันใช้ บอกไม่เคยเห็นเนื้อหวายที่ใสเป็นแก้วแบบนี้ เหลืองเป็นแก้วเหมือนอย่างกับทำด้วยอำพันเลย