[เถรี]

"ในบรรดาคณะศิษย์ของหลวงปู่หลวงพ่อครูบาอาจารย์ต่าง ๆ นั้น เราจะเห็นว่าจับกันเป็นหมู่คณะ กลุ่มนั้นกลุ่มนี้ แต่ถึงจะเป็นกลุ่มก็ขอให้กลุ่มที่เหนียวแน่นและรู้จักเชื่อมโยงกับกลุ่มอื่นด้วย ไม่อย่างนั้นเราก็จะเป็นแค่ห่วงเฉย ๆ ไม่ว่าจะเป็นห่วงเหล็ก ห่วงทองเหลือง ห่วงทองแดงอะไรก็ตาม ใช้งานได้จำกัด แต่ถ้าเรารู้จักเชื่อมโยงกับกลุ่มอื่นด้วยความรักความสามัคคี จากห่วงก็จะกลายเป็นโซ่ ยิ่งยาวเท่าไรก็ยิ่งใช้ประโยชน์ได้มากเท่านั้น

ดังนั้น สิ่งที่ทำให้แตกความสามัคคีได้ง่ายที่สุด ก็คือเรื่องของวาจา โดยเฉพาะบางคนที่พูดไม่เคยคิด พอคนอื่นว่าคืน ถึงรู้สึกตัวแต่ก็ยังละไม่ได้ ก็ต้องทนลำบากสร้างวจีกรรม มโนกรรมกันต่อไป ซึ่งมีแต่จะผูกเวรผูกกรรมกันไปนับชาติไม่ถ้วน

เมื่อเป็นเช่นนั้น เรารู้แล้วว่าสาเหตุของความแตกความสามัคคีในหมู่คณะคืออะไร สาเหตุที่คนอื่นเขานินทาว่าร้ายเราคืออะไร โดยเฉพาะบุคคลที่ทำงานสนองงานต่าง ๆ โอกาสที่จะรอดการนินทานั้นไม่มี อย่างไรเสียก็ต้องเป็นขี้ปากของบรรดาบุคคลที่กำลังใจต่ำ เหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะว่าคนเรากำลังใจแค่ไหนก็คิดอย่างนั้น พูดอย่างนั้น ในเมื่อกำลังใจของเขาต่ำ ถ้าหากว่าเขานินทาว่าร้าย พูดไม่ดีถึงเรามา แทนที่จะโกรธจะเคืองก็สงสารเขาเถอะ ประเภทนั้นยังเกิดอีกนาน ถ้าเกิดอีกนานก็แปลว่าทุกข์อีกนาน"