ดูแบบคำตอบเดียว
  #2  
เก่า 20-07-2010, 21:46
เถรี's Avatar
เถรี เถรี is offline
ผู้ดูแลเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 30,371
ได้ให้อนุโมทนา: 150,708
ได้รับอนุโมทนา 4,397,050 ครั้ง ใน 33,960 โพสต์
เถรี is on a distinguished road
Default

ช่วงที่ผมอยู่กับท่าน ผมถึงได้ไม่ประมาท มีอะไรที่ทำได้ ผมตั้งหน้าตั้งตากอบโกยไป ทำไป เพราะผมไม่ทราบว่าหลวงพ่อจะอยู่สอนผมไปอีกกี่วัน ? ท่านบอกว่า “หนังสือมี เทปมี คุณไปฟังเอา ไปทำเอา ถ้าติดขัดตรงไหนให้มาถามผมได้...”

ผมขอยืนยันว่า ตลอดเวลาความเป็นพระและฆราวาส รวมแล้ว ๑๘ ปีที่ผมตามหลวงพ่ออยู่ ปฏิบัติตามหลักธรรมของท่าน ผมเคยถามปัญหาท่านแค่ ๔ ครั้งเท่านั้น

แต่ละครั้งก็คือปัญหาที่ผมเกิดความสงสัยขึ้นมาว่า สิ่งที่หลวงพ่อสอนอาจจะผิด ผมบังอาจขนาดนั้น..! พอท่านอธิบายให้ฟัง ผมถึงได้รู้ว่าผมเข้าใจผิด

อีกส่วนก็คือว่า ปฏิบัติไปแล้วเหมือนกับตัน ไปต่อไม่ได้ เหมือนเดินชนกำแพง ท่านอธิบายให้ฟังว่า เกิดจากการที่กำลัง ศีล สมาธิ ปัญญา ของเรายังไม่พอ บางอย่างผมติดอยู่เป็นปี ๆ

ท่านบอกว่าสิ่งที่ผมทำนั้นถูกแล้ว แต่ให้ทำซ้ำแล้วซ้ำอีก ย้ำแล้วย้ำอีก ตอกย้ำจนกว่าสภาพจิตจะยอมรับ ถ้าสภาพจิตยอมรับ กำลังสมาธิเพียงพอ จะส่งผลให้ก้าวข้ามตรงนั้นไปได้เอง

ตราบใดที่ยังข้ามไปไม่ได้ แม้ว่าจะกี่ปีก็ตาม เราจะทิ้งไม่ได้ ต้องย้ำแล้วย้ำอีก ทำแล้วทำอีก ซ้ำอยู่ตรงจุดนั้นไปเรื่อย ถ้ากำลังพอ ปัญญาถึงเมื่อไร ก็จะข้ามไปได้เอง


เพราะฉะนั้น..ในเรื่องของการปฏิบัติ ผมอยู่กับหลวงพ่อ ผมไม่เคยคิดว่าหลวงพ่อจะอยู่ถึงพรุ่งนี้ กลางค่ำกลางคืนถ้าฝนฟ้าผิดปกติ ผมจะลุกขึ้นมานั่งกรรมฐาน ดูว่าหลวงพ่อไปแล้วหรือยัง ? เพราะสภาพร่างกายท่านไว้ใจไม่ได้เลย

แล้วก็มาส่งผลเมื่อท่านมรณภาพ ผมเองสามารถยืนหยัดได้ เป็นที่พึ่งให้กับญาติโยมเขาได้ ผมรับโทรศัพท์อยู่สองวันสองคืน ไม่มีเวลาว่างเลย ทั้งในประเทศและต่างประเทศโทรมาถามว่า “หลวงพ่อมรณภาพแล้วจริงหรือ ?”

วันที่สามผ่านไปครึ่งวันผมเป็นลม ผมเพิ่งรู้ว่าผมไม่ได้พักเลย ผมก้มหน้าก้มตารับโทรศัพท์ เงยหน้าขึ้นมาโยมนั่งกันเต็มห้องยาม ผมถามว่ามาทำอะไรกัน ?

โยมเขาบอกว่า ฟังผมรับโทรศัพท์แล้วรู้สึกว่ามีกำลังใจ มีความหวัง เขาก็เลยอยากนั่งฟังต่อ แม่ครัววัดบ้าง ทหารบ้าง เด็กวัดบ้าง ญาติโยมที่อาศัยอยู่กับวัดบ้าง ไม่ไปไหนกันหรอก นั่งแปะกันอยู่อย่างนั้น

แล้วคุณจะให้ผมทำอย่างไร ? ในเมื่อต่างประเทศเขาโทรมา ร้องไห้ร้องห่มว่า “หลวงพ่อมรณภาพแล้วหรือ ? ทำไมหลวงพ่อไปเร็วจัง ? ไม่รอลูกกลับเมืองไทยเลย..!” เป็นคุณจะตอบเขาอย่างไร ?

ผมก็ต้องบอกเขาไปว่า "หลวงพ่อตายออกจะบ่อยไป ช่วงที่ผมอยู่กับท่าน ท่านก็ตายมาแล้วไม่รู้กี่ครั้ง แล้วท่านก็ฟื้นทุกที เพราะฉะนั้น..ถ้าหากว่าเราตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติกันให้ดี ๆ ท่านอาจจะฟื้นอีกก็ได้.." ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าท่านไม่ฟื้นแล้ว แต่ก็ต้องตอบไปอย่างนั้น

ตอบไปในลักษณะที่เรียกว่า มีความมั่นคงในน้ำเสียง มีความมั่นใจในสิ่งที่ตนเองพูด ทำให้โยมเขามีกำลังใจ หลังจากนั้นพอเขาตั้งสติได้ เขาก็จะรู้เองว่าอะไรเป็นอะไร แต่ผมตอบไป ๆ ปรากฏว่าโยมที่อยู่ในวัดมานั่งฟังกันเต็มหน้าห้องยามเลย
__________________
........................

เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง

จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 21-07-2010 เมื่อ 02:01
สมาชิก 105 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ เถรี ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา