[คิมหันต์]

ยานี้ชีชื่น (อุบาสิกาบุญชื่น ศรีสองแคว) จัดมาให้ บอกว่ากลัวหลวงพ่อ (คืออาตมา) เจ็บไข้แล้วจะไม่มีใช้ อาตมาบอกทิดจิตรแต่แรกแล้วว่า อะไรที่ไม่จำเป็นไม่ต้องเอามา ทิดจิตรรับคำสั่งป้า (ชีชื่น) แล้วไม่กล้าขัด ติดมาจนได้เรื่อง...

ไม่กี่วันก่อนทหารพม่าเพิ่งจับคนไทยขนยาบ้าได้ มาเจอยาแก้แพ้เป็นขวดก็คิดว่าใช่ ท่านนาวินต้องลงไปจามพลางสั่งน้ำมูกพลาง บอกว่าเป็นยาแก้หวัดมันถึงยอมเชื่อ และขอแบ่งใช้บ้าง เพราะกำลังเป็นหวัดเหมือนกัน...

ยาบ้าหน้าตาแบบนี้โว้ย..ไอ้ที่คุณค้นอยู่นั่นมันยาแก้หวัด..!

หลุดมาได้นายรินเหยียบแข่งกับความมืด มาถึงเมืองมุด่งเข้าไต้เข้าไฟพอดี เลี้ยวหลบด่านทหารไปหลังตลาด ฝากเทียนพรรษาไว้ที่บ้านน้องชายท่านอาจารย์สุมังคะละ ทิดจิตรลงที่นี่จะไปค้างบ้านลุงตองยี นัดเจอกันพรุ่งนี้ แล้วพวกเราเดินทางต่อ...

พาหนะคันเก่งโลดตะบึงข้ามเขาเจ็ดโค้ง ตรงไปยังบ้านสองแคว ผ่านหมู่บ้านและผู้คนไปบ้านแล้วบ้านเล่า มาถึงริมแม่น้ำอัตทรานเมื่อหกโมงครึ่ง ฟ้ามืดสนิทแล้ว (เวลาพม่าช้ากว่าไทยครึ่งช.ม.) นายรินไปบอกญาติให้เอาเรือไปส่ง ค่าเรือ ๑,๒๐๐ จั๊ต นายรินช่วยจ่ายให้ ๒๐๐ จั๊ต...