[เถรี]

พวกเราเป็นทหารของพุทธจักร ก็คือทหารของพระพุทธเจ้า เป็นทหารในพระพุทธศาสนา หน้าที่ของเราก็คือต้องปฏิบัติตามคำสั่งของพระพุทธเจ้าซึ่งเป็นธรรมราชา ปฏิบัติตามคำสั่งของหลวงปู่หลวงพ่อครูบาอาจารย์ ที่ท่านเป็นธรรมเสนาบดี ก็คือแม่ทัพของกองทัพธรรม ต่อสู้ประหัตประหารกับกิเลสในใจของเรา

คราวนี้ขึ้นชื่อว่าทหารแล้วจะขี้ขลาดไม่ได้ กลัวตายไม่ได้ อย่างที่อาตมามีความรู้สึกประจำใจอยู่ว่า ถ้าขึ้นหน้าแล้วตายกับถอยหลังแล้วตาย...ก็ขึ้นหน้าอย่างเดียว ขึ้นหน้าไปแล้วตายเขายังว่าเรากล้า ถอยหลังมาแล้วตายเขาจะว่าเราขี้ขลาด ทั้งที่ตายทั้งคู่นั่นแหละ

แม่ทัพกิเลสเขาไม่เคยปรานีเรา ถึงเวลาเขาตีตายจริง ๆ คุณจะสูงส่งขนาดไหน ถึงเวลาเขากระชากลงมาได้ เขาจะเหยียบจมดินเลย ยิ่งคนที่เคยปฏิบัติมาก่อน กำลังใจเคยสงบจากกิเลสชั่วคราว มีความสุข ถึงเวลาโดนเขาเหยียบย่ำทำลายแล้วจะรู้ว่าเจ็บปวดขนาดไหน ? อธิบายไม่ถูกว่าเจ็บปวดขนาดไหน แต่เราจะรู้โดยอัตโนมัติและจำไปตลอดชีวิตเลย ว่าจะไม่ยอมพลาดอีกแล้ว ถ้าสำหรับคนที่พลาดแล้วพลาดอีก ต้องบอกว่ายังไม่เข็ด ถ้าเข็ดก็จะต้องรู้จักหาวิธีแก้ไข

ในเมื่อเราเป็นทหารในกองทัพธรรม มีหน้าที่ห้ำหั่นกับกิเลส พวกเราต้องทบทวนดูสมรรถนะของเรา ว่าฝึกมาแล้วดีหรือยัง ? ฝึกอย่างไร...ก็คือฝึกกาย ฝึกวาจา ฝึกใจของเรา เราต้องมีกายอันเพียบพร้อมสมบูรณ์ คือ ไม่ล่วงละเมิดในศีลสิกขา อย่างเช่น ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักทรัพย์ ไม่ประพฤติผิดในกาม ไม่โกหก ไม่ดื่มสุราเมรัย เป็นต้น เราต้องมีวาจาที่เพียบพร้อมสมบูรณ์ ก็คือ การไม่พูดโกหก ไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดคำหยาบ ไม่พูดเพ้อเจ้อ เราต้องมีใจที่เพียบพร้อมสมบูรณ์ คือ ไม่โลภ คิดอยากได้ของเขา ไม่โกรธเกลียดอาฆาตพยาบาทใคร ไม่เห็นผิดเป็นชอบ กลายเป็นมิจฉาทิฏฐิ

ถ้าหากว่าเราเพียบพร้อมสมบูรณ์ทั้งกาย วาจาและใจแล้ว ก็พอที่จะต่อสู้กับกองทัพกิเลสได้ แต่ถ้าตรงส่วนไหนบกพร่อง ต้องรีบแก้ไขโดยด่วน รอยรั่วแม้แต่นิดเดียวอาจจะทำให้เขื่อนยักษ์พังทะลายลงไปได้ด้วยแรงน้ำที่ค่อย ๆ กัดเซาะ ความบกพร่องทางกาย ทางวาจา ทางใจของเราแม้แต่เล็กน้อย ก็เป็นช่องทางให้กิเลสได้เล็ดลอดเข้ามาทำลายความดีของเราได้