[นายกระรอก]

“ไปนึกถึงหลวงพ่อโต วัดระฆัง สมัยรัชกาลที่ ๓ ขอให้ท่านรับภารธุระในพระพุทธศาสนา ท่านธุดงค์หนีเลย พอมารัชกาลที่ ๔ ขอให้รับ ท่านก็รับ ก็เป็นพระราชาคณะ จนท้ายสุดเป็นสมเด็จพระราชาคณะ ในหลวงรัชกาลที่ ๔ สงสัยตรัสถามว่า "ก็ในเมื่อรัชกาลก่อนให้แล้วไม่รับ ทำไมรัชกาลนี้จึงรับ ?" ท่านทูลว่า "อ๋อ..รัชกาลก่อนเป็นแค่พระเจ้าแผ่นดิน ไม่รับก็ยังพอหนีได้ แต่รัชกาลนี้เป็นทั้งเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน ก็เลยไม่รู้ว่าจะหนีไปทางไหน" เพราะว่าในหลวงรัชกาลที่ ๓ พระมารดาเป็นสามัญชน พระยศแรกก็คือหม่อมเจ้าเท่านั้น ซึ่งสมัยก่อนเขาถือเป็นไพร่ จะเป็นเจ้าต้องระดับพระเจ้าวรวงศ์เธอขึ้นไป ก็เลยเป็นแค่พระเจ้าแผ่นดิน ไม่ได้เป็นเจ้าฟ้า ไม่ได้เป็นสมเด็จเจ้าฟ้า

ในหลวงรัชกาลที่ ๔ เป็นสมเด็จเจ้าฟ้า พอครองราชย์ก็เป็นพระเจ้าแผ่นดิน ท่านถึงบอกว่าหนีไม่ได้..ไม่จริงหรอก ถึงเวลาทรงพระพิโรธขึ้นมา เพราะว่าหลวงพ่อโตท่านชอบเตือนแรง ๆ ท่านก็ไล่ออกจากแผ่นดิน ห้ามอยู่ หลวงพ่อโตก็โน่น..ไปนอนสวดมนต์อยู่ในโบสถ์

ถึงเวลาสังฆการีก็ไปทูลถวายรายงานว่าท่านไปอยู่ถึงไหนแล้ว ทั้ง ๆ ที่ไล่ไปนะ ยังเป็นห่วงถามหา ก็ไม่เห็นท่านไปไหน สวดมนต์อยู่ในโบสถ์ โกรธ..ตามไปอีก ตรัสว่า "ในเมื่อโยมไล่แล้วทำไมยังไม่ไป ?" "อ๋อ..โยมไล่ออกจากแผ่นดินของพระองค์ท่าน แต่ตรงนี้ประทานให้เป็นแผ่นดินของพระพุทธศาสนาแล้ว" เพราะว่าเป็นวิสุงคามสีมา พระราชทานให้วัดนั้นไปแล้ว ไม่ใช่ที่ของพระองค์ท่าน ก็เลยอยู่ในโบสถ์ เล่นกับหลวงพ่อโตไม่ได้หรอก ท่านลื่นเป็นปลาไหลเลย..!

ขนาดฝรั่งอวดนักอวดหนา ประเภทดูดวงอาทิตย์ ดูดวงจันทร์ได้ หลวงพ่อโตถามว่า "รู้ไหม..ศูนย์กลางของโลกอยู่ตรงไหน ?" ฝรั่งบอกว่า "ไม่รู้..แล้วพระคุณเจ้ารู้ไหม ?" ท่านว่า "รู้..เดี๋ยวพาไปดู" เดินออกไปแค่หน้ากุฏิเอาไม้ปัก "นี่แหละ" ฝรั่งก็งง "ใช่หรือ ?" "ใช่สิ ก็พ่อคุณบอกเองไม่ใช่หรือว่าโลกกลม ถ้าโลกกลมจิ้มไปตรงไหนก็ศูนย์กลางทั้งนั้นแหละ..!"”