[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “พวกเราส่วนใหญ่มีความเพียรแค่การให้ทาน ความเพียรในการรักษาศีลให้บริสุทธิ์บริบูรณ์มีไม่มาก ส่วนความเพียรในการปฏิบัติภาวนาก็ยิ่งมีน้อยลงไปใหญ่ รู้ว่าขาดอะไรก็ต้องเพิ่มเติมส่วนนั้นไว้

การให้ทานเป็นพื้นฐานของการทำความดี ระดับที่สูงขึ้นไปคือการรักษาศีล มากไปกว่านั้นก็คือเจริญภาวนา คราวนี้ว่าในส่วนของการให้ทาน เรามีความคล่องตัวแล้ว สามารถให้ได้ทุกที่ทุกเวลาที่ต้องการ ก็เหลือตรงที่ต้องกวดขันศีลของตัวเองให้บริสุทธิ์ และพยายามสร้างสมาธิให้เกิด เพื่อเป็นเครื่องเหนี่ยวนำปัญญาในการมองเห็นความทุกข์ให้ชัดเจน เห็นทุกข์ให้ได้ วางทุกข์ให้ลง เมื่อปราศจากกำลังใจที่ยึดเกาะในร่างกายนี้ ก็จะได้ไปพระนิพพานกัน”