[เถรี]

ดังนั้น..ในเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ พวกเราต้องระมัดระวังว่า การศึกษานั้น อันดับแรกเลยก็คือให้แปลบาลีได้ถูกต้อง จะได้นำมาประกอบการปฏิบัติธรรมของเรา สงสัยข้องใจตรงไหน จะได้เปิดพระไตรปิฎกบาลีดูได้เอง

ประการต่อไปก็คือ ถ้ามีผลพลอยได้จากการศึกษา อย่างเช่นว่าผู้บังคับบัญชาไว้วางใจ ให้ยศให้ตำแหน่งมา พวกเราก็ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด โดยยึดพระธรรมวินัยเป็นหลักในการปฏิบัติ ไม่ใช่ไปบ้ายศ บ้าตำแหน่ง สำหรับที่อื่นจะเป็นอย่างไรก็ช่าง แต่พวกเราเองนั้น ตั้งใจบวชมาเพื่อละกิเลส สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เป็นเพียงเครื่องประกอบที่เข้ามาในชีวิตนักบวชของเรา ซ้ำยังมีท่าทีว่าจะเป็นเครื่องถ่วงเสียด้วยซ้ำไป..!

สมัยที่กระผม/อาตมภาพบวชใหม่ ๆ พรรษาแรก พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกว่า "แกไปเรียนนักธรรมเอาไว้สักหน่อย" กระผม/อาตมภาพกราบเรียนถามว่า "เรียนไปทำไมครับ ? เพราะว่าแค่นักธรรมชั้นตรี เขาก็ปฏิเสธเรื่องของพรหม เรื่องของเทวดากันแล้ว" อย่างเช่นคำถามที่ว่า ฆฎิการพรหมคือใคร ? เราตอบตามพระไตรปิฎก หรือตามความเข้าใจ ก็คือท้าวมหาพรหมที่เลื่อมใสการออกมหาภิเนษกรมณ์ของเจ้าชายสิทธัตถะ จึงได้นำเอาบริขาร ๘ มาถวาย

ถ้าตอบตามนี้ ดีไม่ดีก็ได้ศูนย์เลย..! เขาให้ตอบว่า คำว่าพรหม เป็นคุณสมบัติของผู้ทรงฌานทรงสมาบัติ อาจจะมีนักบวชจากลัทธิใดลัทธิหนึ่งที่ทรงฌานสมาบัติ เลื่อมใสการออกมหาภิเนษกรมณ์ของเจ้าชายสิทธัตถะ จึงได้นำเอาบริขาร ๘ มาถวาย

พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านบอกว่า "ให้ไปเรียนไว้เป็นไม้กันหมา..! กระผม/อาตมภาพตีหน้างง ท่านจึงอธิบายต่อไปว่า "พระนักเรียนหรือฝ่ายปริยัติ มักจะดูถูกพระฝ่ายปฏิบัติว่าโง่..! แกไปเรียนให้พวกเขารู้ว่าแกฉลาดกว่า" แต่กระผม/อาตมภาพก็ปฏิเสธไป กราบเรียนว่า "กระผมรู้ตัวดีว่าถ้าห่างหลวงพ่อ คงจะเลวแน่ ๆ เพราะฉะนั้น..ตอนนี้ขออนุญาตไม่เรียนครับ..!"

พอมาทีหลังก็ต้องเปลี่ยนความคิด เนื่องเพราะว่าในเรื่องของการเรียนนั้น เป็นพื้นฐานสำคัญมาก ที่พระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหาธีราจารย์ (นิยม ฐานิสฺสโร ป.ธ.๙) อดีตเจ้าอาวาสวัดชนะสงคราม อดีตเจ้าคณะใหญ่หนกลาง อดีตคณะผู้ปฏิบัติหน้าที่สมเด็จพระสังฆราช ท่านได้กล่าวไว้ว่า "นกไม่มีขน คนไม่มีความรู้ ขึ้นสู่ที่สูงไม่ได้..!"

ก็แปลว่า พวกเราต้องเรียนด้วยความระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง เหมือนอย่างกับระมัดระวังในการปฏิบัติตน ว่าการบวชของเราในวันแรกนั้น เราตั้งใจบวชเพื่ออะไร การเรียนของเราก็อยู่ในลักษณะเดียวกัน เนื่องเพราะว่ายิ่งนานไป ความต้องการในวิทยฐานะของพระภิกษุสามเณรก็ยิ่งมากขึ้นไปเรื่อย