[เถรี]

ถ้าหากว่าพวกคุณไปเรียนบาลีไวยากรณ์ก็จะรู้ “อัญชะลิกะระณีโย” จะลงเสียงยาวไม่ได้ ต้องเป็นเสียงสั้น เพราะสูตรของเขาจะมีว่า รัสสะกับรัสสะจะต้องเป็นฑีฆะ สั้นบวกสั้นเป็นยาว ยาวบวกยาวเป็นยาว ยาวบวกสั้นเป็นสั้น

แต่พวกเราไม่ได้ศึกษาตรงจุดนี้ แล้วท่านที่รู้ก็แก้อะไรไม่ได้แล้ว “อัญชะลี” กันทั้งประเทศไปแล้ว

อย่างเช่น “โสตถิ ภาคะยัง สุขัง พะลัง” พวกเราสวดเป็น“โสตถี”กันเรื่อย แต่ถ้า“สะทา โสตถี”นั้นใช่ ต้องระวังให้ดี ๆ เพราะว่าถ้าผิดก็จะผิดไปเรื่อย ถ้าถึงเวลาเราไปอบรมสั่งสอนลูกศิษย์ของเรา ก็จะอบรมกันผิดต่อไปอีก

ภายในสองพรรษาต้องสวดมนต์ให้ได้ทั้งหมด ถ้าไม่ได้ใจเราก็จะไม่เอากับเราแล้ว จะเอาแต่ภาวนาอย่างเดียว อันนี้ผมขอยืนยัน ตอนอยู่วัดท่าซุงนี่ สองพรรษาแรกถ้ามีงานอะไรผมออกหมดทุกงาน พระวัดท่าซุงสวดมนต์ไม่ค่อยเป็น เพราะว่ามักจะเอาแต่ภาวนา พอสวดไม่เป็นก็ไม่กล้าไป ไปก็ไปนั่งหลับตาเงียบ จึงมักจะให้ผมที่สวดได้ออกงานแทน

เดี๋ยวจะเป็นอย่างที่เขาเล่ากันว่า มีเถ้าแก่ท่านหนึ่งรักเมียมาก เมียตายไปแล้วก็ทำบุญไปให้ แกก็ทำไปเรื่อย ถึงเวลาพระสวดมนต์ แกจะแอบฟังแอบดู พระก็ไม่ได้สังเกต พอถึงเวลาเลี้ยงเพลเสร็จ ตอนถวายปัจจัยไทยธรรม

เถ้าแก่ก็ “เอ้า..องค์นี้เสียงลังลี อั๊วถวายร้อยหนึ่ง องค์นี้เสียงลังลี อั๊วถวายร้อยหนึ่ง” ไปถึงท้ายแถวพระใหม่ยังสวดไม่ได้ “องค์นี้ไม่สวกเลย ลื้อเอาไปยี่สิบ..!”

แต่พระใหม่รูปนั้นท่านเก่ง ท่านบอกว่า “เถ้าแก่..องค์อื่นที่เขาสวดกันดัง ๆ นั้น เขาสวดให้ลื้อฟัง ที่อั๊วสวดในใจเงียบ ๆ นั้น อั๊วตั้งใจสวดให้เมียลื้อฟัง..”

เถ้าแก่ก็ “ฮ้อ..ลีจิน ๆ ลื้อสวดให้เมียอั๊วฟัง เอาไปสองร้อย..!” ตกลงพระใหม่เก่งกว่า เพราะฉะนั้น..ถ้าหากว่าสวดไม่ได้ ก็จะไปนั่งเหงื่อหยดอยู่อย่างนั้น ต้องรีบทำให้ได้

ในเรื่องของการเรียนนั้นสำคัญมาก โดยเฉพาะนักธรรมตรี เพราะว่าเราศึกษาศีลของพระ ซึ่งเป็นเครื่องป้องกันตัวของเราเอง ถ้าเรารู้ศีลไม่ละเอียด ถึงเวลาเราอาจจะไปสอนเขาผิด ๆ พลาด ๆ หรือว่าตัวเองก็อาจจะทำผิดทำพลาดได้

วันก่อนมีแม่ชีโทรมาจากปราจีณบุรี บอกว่า “ท่านอาจารย์เจ้าขา..มีพระมาจากไหนก็ไม่รู้ ท่านธุดงค์มาขออยู่ที่วัด เจ้าอาวาสก็ให้อยู่ ท่านตำหนิด่าว่าแม่ชีมากเลย ว่าเป็นแม่ชีแล้วหุงข้าวกิน จะต้องลงนรก เป็นแม่ชีจับเงินก็ต้องลงนรก..!” ผมถามไปว่า

“แม่ชีมีศีลกี่ข้อ ?” “แปดข้อเจ้าค่ะ”
“มีข้อไหนห้ามจับเงินบ้าง ?” “ไม่มีเจ้าค่ะ”
“มีข้อไหนห้ามหุงข้าวบ้าง ?” “ไม่มีเจ้าค่ะ”
“แล้วจะไปฟังเขาทำไม ในเมื่อศีลเรามีแค่นี้..?”