[เถรี]

ถาม : หนูทำอะไรก็รู้สึกว่าเหนื่อย ทุกข์ไปหมด ?
ตอบ : นี่แหละคือเห็นความทุกข์ ทำอะไรก็เหนื่อยนี่แหละชัด ๆ เลย เป็นตัววิปัสสนาญาณ แล้วเป็นวิปัสสนาญาณแท้ด้วยเพราะเห็นแล้วเบื่อ รักษาความเบื่อไว้ให้ได้ แล้วพยายามใช้ปัญญาเพิ่มหน่อยว่า ถึงเราจะเบื่อแค่ไหน แต่ตราบใดที่สังขารนี้ยังอยู่ เราก็ไปพ้นไม่ได้ ฉะนั้น...เราก็จะอยู่แค่ชีวิตนี้เท่านั้น ถ้าหากว่าสิ้นชีวิตลงไปเมื่อไรเราขอไปพระนิพพาน ขึ้นชื่อว่าการเกิดมามีสังขารร่างกายนี้ การเกิดมาในโลกนี้ เราไม่เอาอีกแล้ว

ถาม : ไม่เรียกว่าขี้เกียจหรือคะ ?
ตอบ : เขาเรียกว่าขี้เกียจได้ถูกทาง ขี้เกียจเพราะเห็นโทษ ทำอะไรก็เหนื่อย