[เถรี]

ให้ทุกท่านตั้งกายให้ตรง กำหนดสติคือความรู้สึกของเราไว้ที่ลมหายใจเข้าออก หายใจเข้า...ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเรา ไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก...ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเรา ไหลตามลมหายใจออกมา จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ ที่เรามีความถนัด มีความชำนาญมาแต่เดิม

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ที่ ๕ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๐ จากช่วงตอบคำถามที่ผ่านมา ทำให้เห็นว่า พวกเราส่วนมากที่ปฏิบัติกัน ก็เพราะหวังในเรื่องของฤทธิ์ของอภิญญา อยากจะถอดจิตถอดกายได้ ซึ่งเรื่องทั้งหลายเหล่านี้จะว่าไปแล้ว สำหรับพวกเราทุกคนไม่จำเป็นต้องดิ้นรนขวนขวายก็ได้ เนื่องเพราะว่าถ้ามีวิสัยชอบมาทางนี้ ก็แปลว่าของเก่าที่เราทำไว้มีมากแล้ว ถ้าหากว่าเราทำดี ทำถูก กำลังใจเข้าถึงจุดสำคัญเมื่อไร ความรู้ความสามารถเหล่านี้จะฟื้นคืนกลับมาเองโดยอัตโนมัติ

โดยเฉพาะว่าการปฏิบัติของพวกเรานั้น สิ่งที่สำคัญก็คือต้องหวังในเรื่องของการพ้นทุกข์ หวังในเรื่องของมรรคผลพระนิพพาน ดังนั้น...ในการปฏิบัติธรรมของเรา จึงควรที่จะมาเน้นในเรื่องของ ศีล สมาธิ ปัญญา ที่จะนำพาให้เราหลุดพ้นจากกองทุกข์มากกว่า

ถ้าหากว่าเรามาพินิจพิจารณาในคุณสมบัติของพระอริยเจ้าชั้นต้น คือพระโสดาบัน เราจะเห็นว่าพระโสดาบันนั้น ต้องทำความเคารพใน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อย่างจริงจังแน่นแฟ้น ไม่ล่วงเกินด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ ทั้งต่อหน้าและลับหลัง เป็นผู้ที่รักษาศีลทุกสิกขาบทให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ ไม่ละเมิดศีลด้วยตนเอง ไม่ยุยงส่งเสริมให้ผู้อื่นละเมิดศีล และไม่ยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นละเมิดศีล

เป็นผู้มีปัญญาเห็นว่าอัตภาพร่างกายนี้ไม่สามารถที่จะทรงอยู่ได้ จะต้องตายลงไปอย่างเที่ยงแท้แน่นอน ถ้าหากว่าตายแล้ว ที่เดียวที่ปรารถนาก็คือพระนิพพาน ขึ้นชื่อว่าการเกิดมามีร่างกายที่เต็มไปด้วยความทุกข์เช่นนี้ เกิดมาอยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยความทุกข์เช่นนี้จะไม่มีอีก จิตใจแน่วแน่มั่นคงต่อพระนิพพาน