[เถรี]

คราวนี้ทั้งในส่วนของเจโตวิมุตติและปัญญาวิมุตตินั้น เมื่อปฏิบัติไปจนเข้าถึงมรรคถึงผลแล้ว ท่านยังแบ่งออกอีกเป็น ๔ ประเภทด้วยกันก็คือ ประเภทที่หนึ่ง สุกขวิปัสสโก เป็นผู้ปฏิบัติแบบเรียบ ๆ ง่าย ๆ ถึงเวลาก็บรรลุมรรคบรรลุผลเลย โดยไม่มีคุณวิเศษอื่นเพิ่มเติม

ประเภทที่สองเรียกว่า เตวิชโช เรียกภาษาไทยง่าย ๆ ว่า วิชชา ๓ คือมีความรู้พิเศษเพิ่มขึ้นมา ๓ อย่าง ได้แก่
๑. ปุพเพนิวาสนุสติญาณ ระลึกชาติได้
๒. จุตูปปาตญาณ รู้ว่าคนและสัตว์ก่อนเกิดมาจากไหน ตายแล้วไปไหน
๓. อาสวักขยญาณ สามารถทำกิเลสให้สิ้นไปได้

ประเภทที่สามเรียกว่า ฉฬภิญโญ เรียกง่าย ๆ อีกอย่างว่า อภิญญา ๖ ประกอบไปด้วยกำลังใจของเราที่ปฏิบัติแล้วเกิดความสามารถพิเศษขึ้นมา ๖ อย่าง ก็คือ
๑. ทิพโสต มีหูทิพย์
๒. ทิพจักขุ มีตาทิพย์
๓. ปุพเพนิวาสานุสติญาณ ระลึกชาติได้
๔. จุตูปปาตญาณ รู้ว่าคนก่อนเกิดมาจากไหน ตายแล้วจะไปไหน หรือว่าสัตว์ก่อนเกิดมาจากไหน ตายแล้วจะไปไหน
๕. ยถากัมมุตาญาณ รู้ว่าการกระทำดีชั่วแต่ละอย่างนั้น จะส่งผลอย่างไร
๖. อาสวักขยญาณ สามารถทำกิเลสให้สิ้นไปได้

เราจะเห็นว่า ในส่วนของอภิญญา ๖ นั้น ครอบงำวิชชา ๓ อยู่ภายใน