[เถรี]

อาตมาเคยจับพวกผีมาแล้ว ปรากฏว่าเป็นเนื้อเหมือนกันหมด จะมีความอุ่น ความนิ่มเหมือนกัน แต่ถ้าเราตั้งใจมองเขา จะมองทะลุไปเห็นของข้างหลังของเขาได้

ทั้ง ๆ ที่เขาจับมือเรากดเอาไว้ ความอุ่น ความหนัก แรงบีบต่าง ๆ ของเขาเรารู้สึกเหมือนกับมือคนธรรมดา ทุกอย่างเหมือนคนปกติ แต่ถ้าตั้งใจมองจะเห็นแค่มือตัวเอง มือเขาจะเป็นเหมือนเงา แต่ถ้าเราหลับตาลงหรือทำเมิน ๆ ไม่สนใจ จะเห็นชัดเป็นตัว ๆ เหมือนอย่างเราเลย เพราะฉะนั้น..ตั้งใจมากไม่ได้ ตั้งใจมากกำลังเกิน จะไม่เห็น

โดยเฉพาะยายนางฟ้าบ้าจี้ เขามาช่วยกันแกล้ง พวกเขานั่งทับอาตมาตั้งแต่อกถึงปลายเท้า และแถมกดมือเอาไว้อีกต่างหาก อาตมาก็รอจังหวะเวลาเขาเผลอ พอเขาเผลอ อาตมาสะบัดตัวหลุดได้ ก็คว้าผีตัวที่อยู่ด้านหัว กะว่าจะทุ่มให้เรียงเป็นลูกระนาดเลย แต่ดันไปคว้าเอาผีผู้หญิงเข้าเต็ม ๆ พอจับโดนเอวเข้า เขาทำเหมือนกับบ้าจี้ เขาดิ้นแล้วหัวเราะ อาตมาตกใจกลัวศีลขาดจึงรีบปล่อย

เนื้อเขาเหมือนผู้หญิงจริง ๆ แต่ด้วยความที่ไปคว้าเขาเต็ม ๆ กลัวอาบัติก็ต้องรีบปล่อย ไม่อย่างนั้นมีหวังได้ทุ่มเทวดาเรียงเป็นลูกระนาดแน่

เขาพยายามขู่ให้นึกถึงความดี แต่ลูกบ้าที่อาตมาเป็นนักรบมาทุกชาติ ทำให้ไม่กลัวแล้วยังสู้อีกต่างหาก ตัวที่นั่งทับหน้าอกเขากดมือติดหน้าอกไว้ แล้วยื่นหน้ามาบอกว่า "ให้บอกว่ากลัวสิ..แล้วจะปล่อย" ไม่มีทางเสียหรอก..!

เขารู้จุดอ่อนของเราทุกอย่าง แต่การทดสอบครั้งนี้อาจจะได้ผล คืออาตมาเลิกกลัวเรื่องพวกนี้ไปเลย ผลอื่นที่เขาหวังจะให้คิดถึงพระ คิดถึงพระนิพพาน คิดถึงความดี อาตมาไม่ได้นึกสักอย่างเดียว เอาแต่สู้ตลอด เกิดมาเป็นนักรบทุกชาติก็แย่เหมือนกัน เพื่อน ๆ เขานึกถึงนิพพานได้ ตัดใจตายตอนนี้ก็ไปนิพพาน แต่เราไม่เอา

โดนเขาแกล้งอยู่สามปีเต็ม ๆ สู้อย่างเดียว ตึงตังโครมครามอยู่ทุกวัน จนป้ากิมกีเขาถามว่า "หลวงพี่ย้ายของอะไรอยู่ทุกวัน ?" ความจริงวางมวยกันอยู่ เขาคิดว่าอาตมายกของย้ายของอยู่คนเดียว