[เถรี]

ท่านใดที่ไม่ได้พระปิดตาไม่ต้องเสียใจนะจ๊ะ ยังเหลืออีกสองรุ่น เดี๋ยวไปชิงกันใหม่ที่วัด เดี๋ยววัดแตกอีก แทนที่จะไปปฏิบัติธรรม ก็ไปแย่งพระกัน..!

ไม่ใช่ว่าอาตมาเจตนาทำน้อยนะโยม ถ้าโยมไม่ได้ไปนั่งเขียนตะกรุดเองจะไม่รู้หรอก พระองค์หนึ่งฝังตะกรุดไป ๓ ดอก ๔ สี ๔,๐๐๐ องค์ องค์ละ ๓ ดอก รวมเป็นตะกรุด ๑๒,๐๐๐ ดอก..! เขียนกันจนมือหงิกมือง่อย แต่ขอโทษเถอะ...ผู้ใหญ่ฉลาดสู้เด็กไม่ได้ เด็กดูตะกรุดบอกแม่ทันที "หนึ่ง ๓ ตัว" ออกจริง ๆ เสียด้วย..!

เด็กเห็นตะกรุดสามดอก บอกว่าหนึ่ง ๓ ตัว แต่แม่ไม่ฟัง แม่ไปไล่ซื้อเลขอะไรก็ไม่รู้ พอเลขออก ๑ สามตัว แม่ก็เลยตีอกชกหัวตัวเอง ฉะนั้น..สัญชาตญานเด็กยังมีของเดิมอยู่มาก เพราะสภาพจิตสะอาด ทำให้เด็ก ๆ สัมผัสอะไรได้เร็วกว่าผู้ใหญ่ น่าเสียดายว่าถ้าเด็กรุ่นหลังได้รับการฝึก ส่วนใหญ่จะออกไปทางอภิญญา แต่ว่าน้อยคนที่จะได้รับการฝึก เพราะว่าอันดับแรก...ไม่รู้จะพาไปวัดไหน อันดับที่สอง...พ่อแม่ก็ไม่เคยเข้าวัด ก็เลยทำให้เด็ก ๆ เสียโอกาสไปมากต่อมากด้วยกัน

วันก่อนพออาตมาแจกวุฒิบัตรการปฏิบัติธรรมให้พวกเราเสร็จ ก็วิ่งไปงานวันเกิดหลวงพ่อมณฑลต่อ ออกมาวันรุ่งขึ้นก็ต้องรับเด็กนักเรียนเข้าอบรมอีก ก็แปลว่าไม่ได้พัก สำหรับเด็ก ๆ พออาตมาบอกว่า "เอ้า...พวกเรานั่งสมาธิสัก ๓ นาที เดี๋ยวหลวงตาจะเปิดหนังให้ดู" เด็ก ๆ นั่งกันเงียบฉี่ สรุปว่าเด็ก ๆ เขาทำสมาธิเป็นทุกคน เพียงแต่ว่าไม่มีคนคอยหลอกล่อเขา "หมดไปแล้วครึ่งนาที ใจเย็น ๆ หลับตา..นับลมหายใจตัวเองไป ใครทำได้เรียนเก่งเหมือนหลวงตาแน่นอนเลยลูก"