[เถรี]

"พวกเราถึงเวลาแล้วเราสะสมกำลังไว้ได้ แต่ก็ปล่อยรั่วหมด ในเมื่อเราปล่อยรั่วหมดจึงสู้กิเลสไม่ได้สักที การที่เราปล่อยให้รั่ว ก็คือกำลังสมาธิไหลออกทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจหมดเลย ตาเราก็ก้มหน้าก้มตาจ้องจออยู่ หูก็คอยฟังเสียงเวลาส่งไลน์มา มือกดว่าเป็นเสียงอะไร จมูกก็หากลิ่นที่ตนเองต้องการ ลิ้นก็หารสที่ตนเองต้องการ แม่ครัวทำอาหารไม่ถูกใจก็โกรธเขาอีก ซื้อกินเองก็ได้ ทางกายก็เลือกสัมผัสดี ๆ ต้องมีที่นอนดี ๆ มีเครื่องปรับอากาศ

อาตมาไม่ได้นินทา แต่จะเล่าให้ฟังว่ามีพระจากวัดใหญ่แถวปทุมธานี ๕ รูปมาขอพักที่นี่ อาตมาก็พามาพักที่ตึกแดงนี่แหละ ชั้นบน พอเขาเห็นว่าไม่มีเครื่องปรับอากาศ เขาขอกลับเดี๋ยวนั้นเลย เพราะฉะนั้น..ในส่วนของตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ของเราจะเป็นจุดรั่วของกำลังในการปฏิบัติ เพราะไม่ได้สำรวม โดยเฉพาะเทคโนโลยีใหม่ ๆ ดึงความสนใจของเราอยู่ตรงนั้น ก็แปลว่ารั่วออกทางใจมากที่สุด ทำให้สะสมกำลังมากี่ปีก็สู้กิเลสไม่ได้

จะเห็นว่าพระวัดป่า วัดสายปฏิบัติ จึงจำเป็นต้องทิ้งทุกอย่าง มีเครื่องอำนวยความสะดวกให้น้อยที่สุด มีเรื่องรบกวนใจให้น้อยที่สุด ถึงจะสะสมกำลังให้เพียงพอที่จะสู้กับกิเลสได้

เรื่องพวกนี้อยู่สามัญสำนึกของพวกเราเอง ว่าเราตั้งใจจะละกิเลสจริง ๆ หรือว่ายังอยากจะอยู่กับกิเลสต่อไป ถ้าตั้งใจจะละกิเลสจริง ๆ ก็ต้องทุ่มเทต่อสู้กันจริง ๆ เพราะว่ากิเลสเป็นศัตรูที่ไม่เคยปรานีเรา มีโอกาสเขาก็ฟาดฟันทำลายล้างเราหมด ทั้งกำลังกาย หมดทั้งกำลังใจ เพื่อที่จะให้เราเป็นทาสของเขาต่อไปชาติแล้วชาติเล่า ถ้าเราไปอ่อนข้อรามือให้ ชีวิตนี้ก็เป็นหมันเปล่า คือทำความดีไปก็เท่านั้นแหละ ไม่เพียงพอที่จะหนีพ้น แล้วชาติต่อ ๆ ไปก็ยังคงเป็นชาติต่อ ๆ ไปอีก เพราะเกิดแล้วเกิดเล่า

หลายคนบอกว่าเป็นทาสกิเลสก็ดีนะ เพราะเขาจะสรรหาสิ่งที่เราชอบมาปรนเปรอ แต่ถ้าปัญญาเราเพียงพอจะเห็นว่า ทุกอย่างล้วนแล้วแต่สร้างทุกข์สร้างโทษให้กับเราทั้งสิ้น ดูอย่างประเทศจีน ประกาศขายไตเพื่อไปซื้อไอโฟน ๖ อีกรายหนึ่งหนักกว่านั้นอีก ประกาศขายแฟนเพื่อซื้อไอโฟน ๖ ถ้าเป็นอาตมารับประกันว่า ก่อนที่จะได้ไอโฟนนี่ผู้ชายสาหัสแน่ บังอาจมาขายเราได้"